Ο ΓΕΡΩΝ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Το να γελοιοποιείς την πίστη κάποιου είναι βλακώδες και δείχνει ασέβεια στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του ατόμου. Το να διασκεδάζεις μ’ έναν νεκρό είναι φτηνό και πρόστυχο. Το να χρησιμοποιείς όμως την πίστη κάποιων για να επιβάλεις τον φασισμό είναι τραγικό κι επικίνδυνο χωρίς όρια.

 Όσοι κυνήγησαν τη σελίδα του Παστίτσιου στο fb, όσοι χρυσαυγίτες έκαναν ερώτηση στη Βουλή, όσοι εισαγγελείς διέταξαν τη δίωξη, ένα είναι σίγουρο. Ότι δεν είχαν γνωρίσει τον γέροντα Παΐσιο. Ίσως να τον είχαν ακουστά, ίσως να τον είχαν στο μυαλό τους σαν μέντιουμ, σαν κάτι υπερφυσικό από αυτά που αρέσκονται τα στείρα μυαλά να φαντασιώνονται, όμως σίγουρα δεν τον είχαν γνωρίσει.
Τον γέροντα Παΐσιο τον είχα γνωρίσει σε πολύ δύσκολες προσωπικές μου στιγμές. Δεν πρόκειται να δώσω λογαριασμό σε κανένα επειδή τον σεβόμουν και τον αγαπούσα. Όταν κάποιοι μ’ έφτυσαν χοντρά για το πρόβλημά μου, εκείνος με παρηγορούσε κι όσοι μιλάνε θεωρητικά και με στόμφο για αλληλεγγύη, ας μάθουν ότι εκείνος μου έδειξε πώς είναι να τη βιώνεις.

 Αυτοί λοιπόν που μ’ έφτυσαν στα δύσκολά μου, αυτοί τώρα τρέχουν σαν υστερικοί να υπερασπιστούν τη μνήμη του γέροντα Παΐσιου. Όμως αυτοί είναι απλώς υποκριτές. Οι χειρότεροι είναι οι μηχανισμοί του Κράτους. Αυτοί που επέβαλαν την αδικία, που αδιαφορούν για όσους αυτοκτονούν, που θεωρούν λογικό να εξαθλιώνονται οι άνθρωποι για τον πλουτισμό των τραπεζών, ανέλαβαν να υπερασπιστούν τον γέροντα Παΐσιο. Είναι γελοίο. Είναι γελοίοι. Όμως κυρίως είναι επικίνδυνοι γιατί παίζουν με τη μνήμη ενός ανθρώπου που υπηρέτησε την πίστη του δίχως να ενοχλήσει κανέναν, για να κάνουν επίδειξη δύναμης της κρατικής καταστολής.
Όλοι αυτοί που κερδοσκόπησαν πάνω στον γέροντα Παΐσιο εκδίδοντας βιβλία ακόμη και με φανταστικές ιστορίες που είχαν πρωταγωνιστή τον ίδιο, πλαστογραφώντας τα χαρίσματά του και μετατρέποντάς τα σε τσίρκο, είναι αυτοί που σήμερα «θίγονται» για την προσβολή του σε ένα social media. Οι κερδοσκόποι πάντα είχαν απύθμενο θράσος.

 Δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσε σήμερα ο γέροντας Παΐσιος αν ζούσε. Μάλλον θα αδιαφορούσε, ίσως και να γελούσε. Άλλωστε, όσο ζούσε είχε ακούσει πολύ χειρότερα πράγματα για εκείνον όχι μόνο από άθεους αλλά κι από τους ζηλωτές της Εσφιγμένου και τους παλιοημερολογίτες ανά την Ελλάδα.
Για να το τελειώνω το θέμα, επειδή δε νιώθω άνετα να μιλάω για έναν άνθρωπο που μόνο ευγνωμοσύνη του χρωστάω, θα θυμίσω σε όλους αυτούς τους Ελληναράδες ότι ο γέροντας Παΐσιος μόνο νερό και λουκούμι είχε στην καλύβα του για να κερνάει. Λοιπόν, ποτέ δε στέρησε το κέρασμά του σε αλλόθρησκο ή ξένο. Με όλους μιλούσε και σε όλους έδινε νερό να ξεδιψάσουν. Ούτε τα λόγια του στέρησε από μουσουλμάνο, ούτε τη γαλήνη και την ξεκούραση από αλβανό.


Όσοι λοιπόν θέλουν να κάνουν καριέρα ελληνόψυχου και χριστιανού πάνω στον γέροντα Παΐσιο, ατύχησαν. Όσοι πάλι, αρέσκονται σε διαδικτυακούς ηρωισμούς απέναντι σε νεκρούς, είναι ήδη καταδικασμένοι από τη δειλία και το φόβο τους να τα βάλουν με τους ζωντανούς.
Όμως, παρ’ όλα αυτά, οι δεύτεροι είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Οι πτωχοί τω πνεύματι δεν είναι πάντα μακάριοι και κανένα δικαστήριο δεν έχει δικαίωμα να δικάζει απόψεις.

πηγή : ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ