Όταν στα χρόνια της ανεμελιάς με την παντελή έλλειψη πολιτικής συνείδησης το μόνο που είχες μάθει είναι να υπερασπίζεσαι την ομάδα σου στους άλλους οπαδούς είναι φυσιολογικό να μένουν κάποια κατάλοιπα στην συμπεριφορά σου και στην μετέπειτα κατάσταση της ζωής σου που δεν είναι και τόσο ξέγνοιαστη.
Όταν η νοοτροπία και η συνείδησή σου έχουν χτιστεί και διαμορφωθεί μέσα σε οπαδικούς συνδέσμους και γήπεδα,χρειάζεται πολύ κόπος και χρόνος για να καταλάβεις ότι η συμπεριφορά αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πολιτική ζωή και στην ενασχόλησή σου με τα κοινά.Πολύ απλά γιατί δεν διαπραγματευόμαστε το ποιος την έχει πιο μεγάλη αλλά τις ζωές μας.
Τέτοιου είδους συμπεριφορές συναντάμε συνήθως στους ανθρώπους που κυμαίνονται κυρίως στα αποκαλούμενα άκρα(προσωπικά δεν τον υιοθετώ αυτόν τον όρο αλλά σε αυτό το θέμα ο συμψηφισμός είναι αναπόφευκτος).
Σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας που εκδηλώνουν τις απόψεις τους,τις συμπεριφορές τους ή τις πρακτικές τους σου δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχει κάποιο ντέρμπι ανάμεσα σε ΠΑΟ-ΟΣΦΠ και αυτοί οργανώνονται για να την πέσουν στους οπαδούς της άλλης ομάδας και ότι με τον οπαδικό τσαμπουκά θα κερδίσουν κάποιο πρωτάθλημα.Ασχέτως από το επίπεδο γνώσης που έχει ο καθένας ή τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα οι συμπεριφορές είναι ταυτόσημες...Οπαδικές!
Έτσι συναντάμε σήμερα και τα (ενισχυμένα) Τάγματα εφόδου από τους Νεοναζί και τις επιθέσεις σε μετανάστες και αγωνιστές(καμία σχέση δηλαδή με σφαλιάρες στους βουλευτές,αυτούς τους προσκυνάνε) και έτσι έχουμε από την άλλη κάποιους Αναρχικούς να ψάχνουν μέσα στο πλήθος για ανθρώπους που μπορεί να φοράνε μία μπλούζα που κατά την γνώμη τους μπορεί να περιέχει ρατσιστικό ή εθνικιστικό μήνυμα.
Εδώ θα συμφωνήσω ότι οι φασίστικες επιθέσεις δεν μπορούν να μένουν αναπάντητες και πρέπει να υπάρχει μία στοιχειώδη άμυνα και απάντηση αλλά κατ'εμέ δεν μπορεί να γίνεται με τον ίδιο φασίστικο και πάντα οπαδικό τρόπο γιατί το μόνο αποτέλεσμα που υπάρχει είναι η πόλωση και η ενίσχυση του φασισμού.
Οι άνθρωποι που ακολουθούν και υπερασπίζονται μια ιδέα άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος,εαν θέλουν να "φωτίσουν το σκοτάδι" πρέπει καταρχάς να παλέψουν πολύ για να αποβάλουν τον μπαχαλάκια από μέσα τους,γιατί στο τέλος το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν κακό στην ιδέα που προασπίζονται γίνοντας οι ίδιοι κακοί πρεσβευτές αυτής.
Το μόνο που δεν έχουμε δει ακόμα είναι να κλείνουν ραντεβού για να τις παίξουν και αν δεν ήταν τόσο σοβαρή η κατάσταση πραγματικά θα ήταν για πολλά γέλια.
Μέσα σε όλα αυτά συνεχίζει να υπάρχει πάντα και η νομιμοποίηση των προέδρων των ομάδων από όσους συνεχίζουν να ακολουθούν τις ομάδες τους.Οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζουν από πρώτο χέρι την εξαθλίωση και θέλουν να λέγονται συνειδητοποιημένοι,πανηγυρίζουν με τους παιχταράδες που τους φέρνει το εκάστοτε λαμόγιο πρόεδρος που έχει γίνει πλούσιος πάνω στις πλάτες του λαού.Μιλάμε για την απόλυτη ειρωνεία που αντί να τους παίρνουν στο κυνήγι γίνονται στρατός προστασίας!
Η ποδοσφαιροποίηση της κοινωνίας είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που παίζει ρόλο στην μη ενεργοποίηση του υπόλοιπου κομματιού του κόσμου.Τον κρατάει φοβισμένο και αποτροπιασμένο από αυτές τις λογικές,φοβάται να πάρει θέση για να μην χαρακτηριστεί και να μην εμπλακεί σε έναν τέτοιο καυγά που είναι (και πολύ σωστά) το τελευταίο πράγμα που θέλει και χρειάζεται.
Αποτέλεσμα αυτού να αποδυναμώνονται οι κοινωνικοί αγώνες και οι επιτυχίες του λαού να είναι μηδαμινές.
υ.γ. Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος. Βόλφγκανγκ Γκαίτε
Χ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου