Και αυτούς τους ΝΑΖΙ κάποιοι τους ψήφισαν

Έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν πολλές φορές για τον παρακρατικό ρόλο που έχει η Χρυσή Αυγή. Σε αυτό το μπλοκ έχουμε θέματα που αναδεικνύουν τον αποκρυφιστικό-παγανιστικό-σατανιστικό της χαρακτήρα αλλά και τον μεγάλο ιδεολογικό και θρησκευτικό δεσμό που υπάρχει με τον Χίτλερ και τους Ναζί.

Το σίγουρο είναι ο,τι όσο τους ψάχνεις,τόσο αρρωσταίνεις με αυτά που ανακαλύπτεις...Και λέω αρρωσταίνεις γιατί δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις κάπως αλλιώς,εκτός από αρρώστια,την παρακάτω φωτογραφία....

Diaethria clymena, μια ιδιαίτερη πεταλούδα, γνωστή και ως"Πεταλούδα 88"

Την συγκεκριμένη φωτογραφία την βρήκαμε στο μπλοκ του "Μετώπου Γυναικών" της Χρυσής Αυγής http://whitewomenfront.blogspot.gr/2010/08/blog-post_29.html

Το 88 τώρα για όσους δεν γνωρίζουν,το χρησιμοποιούν ως κρυμμένη αναφορά στον ναζιστικό χαιρετισμό “Heil Hitler”, καθώς το H είναι το όγδοο γράμμα του λατινικού αλφαβήτου. Οπότε 88 = HH δηλαδή Heil Hitler!!!

Περισσότερα σχετικά με την αριθμολογία που χρησιμοποιούν οι Ναζί θα βρείτε σε αυτό το άρθρο:  http://www.iefimerida.gr/node/72703#ixzz2RxSf5grH

Αυτούς τους άρρωστους τώρα κάποιοι συνάνθρωποι μας τους περνάνε για Έλληνες πατριώτες και τους βάλανε στην Βουλή...Άντε και καλά μυαλά!!!

Χ.Τ.

Read More

Νέα νομοθεσία για Σπόρους & Τοπικές Ποικιλίες: Υπέρ της βιοποικιλότητας και των αγροτών ή για τις εταιρείες;

Εντός του 2013 αναμένεται η αναθεώρηση τoυ Ευρωπαϊκού κανονισμού για την εμπορία σπόρων και το νομικό πλαίσιο για τις τοπικές ποικιλίες. Καθώς τους τελευταίους μήνες η δημοσιοποίηση προσχεδίων έχει δώσει μια πρώτη γεύση των γραμμών που θα διέπουν την νομοθεσία, οι οργανώσεις και τα δίκτυα διατήρησης σπόρων επισημαίνουν τον εμφανή κίνδυνο για τη Βιοποικιλότητα και Διατροφική Ασφάλεια, μέσω των περιορισμών που θα εντείνονται από γραφειοκρατικές και οικονομικές αγκυλώσεις, ως προσαρμογή στις απαιτήσεις της βιομηχανίας σπόρων. Με ενδιαφέρον αναμένεται και η θέση της Ελληνικής πλευράς για την διαμόρφωση των Ευρωπαϊκών αποφάσεων.






Από τους ελεύθερους σπόρους στους εξαρτημένους αγρότες

Η αναμενόμενη νέα νομοθεσία της Ε.Ε. για τους σπόρους έρχεται να προσγειωθεί σε μια αγορά η οποία έχει μεταβληθεί ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες. Η εμπορία φυτογενετικού υλικού, από μια υπόθεση μικρών εταιριών και δημόσιων προγραμμάτων που ήταν, έχει μεταλλαχθεί σε ένα βιομηχανοποιημένο κλάδο που κυριαρχείται από πολυεθνικές. Σήμερα 10 μόνο εταιρείες ελέγχουν σχεδόν τα 2/3 παγκόσμιας αγοράς, με ονόματα όπως η Monsanto, Syngenta και Dupont να κυριαρχούν. Οι περισσότερες από αυτές, προέρχονται από τον τομέα παραγωγής φυτοφαρμάκων ενώ έχουν πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη των γενετικά τροποποιημένων (γ.τ.) καλλιεργειών, που υποστηρίζουν την εντατική, βιομηχανικού τύπου γεωργίας και ευνοούν τον έλεγχο των φυτογενετικών πόρων μέσω της προώθησης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και των πατεντών.


Οι δέκα μεγαλύτερες πολυεθνικές μοιράζονται αναμεταξύ τους την παγκόσμια αγορά σπόρων


















Οι προθέσεις των εταιρειών για τον έλεγχο της αγοράς σπόρων εκφράζονται με το να ασκούν ευρεία επιρροή στις εθνικές νομοθεσίες και διεθνείς συνθήκες ενώ συχνά είναι τα φαινόμενα του να τοποθετούνται άνθρωποι τους σε κατάλληλες θέσεις εντός των διεθνών οργανώσεων που επεξεργάζονται τους νόμους. Από αυτά δεν λείπουν και οι διώξεις της εμπορίας μη εγγεγραμμένων σε επίσημους καταλόγους ποικιλιών, με το πρόσφατο παράδειγμα της δίωξης της Γαλλικής οργάνωσης διατήρησης σπόρων Kokopelli, ανάγοντας την εμπορία ακόμα και των παραδοσιακών, μη ανταγωνιστικών σπόρων, σε μια υπόθεση που διέπεται από αυστηρή νομοθεσία και περιορισμούς.


Με μια σύντομη σκιαγράφηση, ο ιδεατός κόσμος για τις μεγάλες σποροπαραγωγικές εταιρείες δείχνει να είναι αυτός όπου ή αγορά θα μονοπωλείται αποκλειστικά από ιδιωτικοποιημένους σπόρους, προσαρμοσμένους σε υψηλές ποσότητες λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων και που θα διέπονται από καθεστώς πνευματικής ιδιοκτησίας (όπως οι γενετικά τροποποιημένοι). Ο αγρότης να μην μπορεί να τους χρησιμοποιεί για να αναπτύξει δικές του ποικιλίες και θα απαιτείται να πληρώνει για να κρατήσει σπόρο για την επόμενη χρονιά - ή δεν θα μπορεί να το πράττει καθόλου. Οι τοπικές, παραδοσιακές ποικιλίες να πρέπει να είναι αυστηρώς περιορισμένες με την εμπορική ύπαρξη τους να θεσμοθετείται από γραφειοκρατικά κριτήρια.

Σαφώς, πέρα από την κατάφωρη αφαίρεση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της διατήρησης και ιδιοπαραγωγής σπόρων από τους αγρότες καθώς και την τεράστια μεταφορά αξίας προς τις εταιρείες που διεκδικούν βασικές γεωργικές διαδικασίες, αποτέλεσμα τέτοιων τάσεων μπορεί να είναι μόνο η περαιτέρω ραγδαία μείωση της αγροτικής βιοποικιλότητας με απρόβλεπτες συνέπειες για την διατροφική αυτάρκεια. Ήδη τις τελευταίες δεκαετίες ένα τεράστιο κομμάτι της παγκόσμιας κληρονομιάς των σπόρων έχει χαθεί ανεπίστρεπτα. Αυτή τη στιγμή, ουσιαστικά μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των σπόρων που υπήρχαν πριν μόλις 100 χρόνια χρησιμοποιείται ακόμα από τους αγρότες, ιδιαίτερα στον ανεπτυγμένο Δυτικό κόσμο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επικράτηση της μοντέρνας βιομηχανικής γεωργίας, όπως εκφράστηκε μέσα από την Πράσινη Επανάσταση και συνεχίζεται με την επικράτηση του μονοπωλίου και την αυστηρή νομοθεσία για την εμπορία των σπόρων.


Σχεδόν το μισό της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων προέρχεται μικρής κλίμακας αγρότες

















Παρόλο που τα παραπάνω ακούγονται ζοφερά, δεν πρέπει να αγνοείται ωστόσο πως μικρής κλίμακας αγρότες με ήπιες μορφής γεωργίας και τη χρήση τοπικών και ιδιοπαραγώμενων σπόρων, προμηθεύουν ακόμα με τροφή το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, χωρίς να τους παρέχεται σχεδόν καμία υποστήριξη από  κυβερνήσεις, οι οποίες, αντιθέτως, συνεχώς τους περιορίζουν, έως και ποινικοποιούν. Απρόσμενα, ακόμα και σε ανεπτυγμένες χώρες, εντός της Ε.Ε., ένα μεγάλο κομμάτι του αγροτικού κόσμου διατηρεί και παράγει σπόρο για την επόμενη χρονιά, καταδείχνωντας ότι τέτοιες πρακτικές δεν είναι ένα περιθωριακό κομμάτι της γεωργικής παραγωγής αλλά μια ζωντανή πρακτική που μπορεί και συνιστά βιώσιμη λύση για την διατροφική αυτάρκεια και την αυτονομία των αγροτών.

Οι νέες εξελίξεις

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με την εμπορία των σπόρων άρχισε να ισχύει από τη δεκαετία του '60. Το νομικό πλαίσιο για τους εμπορικούς σπόρους καθορίζεται από 12 οδηγίες που τα κράτη μέλη έχουν υποχρεωτικά ενσωματώσει προσαρμόζοντας τες στην εθνική τους νομοθεσία. Εντός αυτού του πλαισίου, τα τελευταία 3 χρόνια υιοθετήθηκαν οδηγίες προκειμένου να καλύψουν το νομικό κενό σχετικά με την εμπορία των παραδοσιακών και διατηρητέων ποικιλιών οι οποίες έδωσαν μια πρώτη γεύση των προθέσεων της Ε.Ε. Η γενικότερη αίσθηση από αυτές τις οδηγίες ήταν ότι η περιβαλλοντική βιωσιμότητά είχε ευρέως αγνοηθεί, δίνοντας βάρος αυστηρά στην παραγωγικότητα και ομοιομορφία, κλείνοντας το μάτι στην βιομηχανία σπόρων και την εντατικής μορφής γεωργία. Επιπρόσθετα έδειξε πως η Ε.Ε. αγνοεί την σοβαρή δουλειά οργανώσεων και αγροτών για την διατήρηση των τοπικών ποικιλιών - οι οποίες αν μη τι άλλο έχουν υπάρξει η δεξαμενή μέσα από τις οποίες ξεπήδησαν οι μοντέρνες, βελτιωμένες ποικιλίες - με το να υπόκεινται σε γραφειοκρατικούς περιορισμούς και αγκυλώσεις,

Αγρότες, κινήματα για τα δικαιώματα των σπόρων καθώς και τις εταιρείες ανέμεναν μια αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το νομικό πλαίσιο της εμπορία των σπόρων και φυτογενετικού υλικού αναμένονταν ήδη από το 2008. Στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε τελικά στην δημοσιότητα μη-επίσημα έγγραφα (non-paper) σηματοδοτώντας την αντίστροφη μέτρηση για την κατάθεση προς έγκριση και την εφαρμογή ενός επίσημου κανονισμού της Ε.Ε. ο οποίος οποία θα αντικαταστήσει τις προηγούμενες οδηγίες.

Με την δημοσιοποίηση των non-paper, περιβαλλοντικές οργανώσεις για τα δικαιώματα των σπόρων και διατήρησης τοπικών ποικιλιών επισήμαναν ότι το προσχέδιο νόμου διέπεται από τις ίδιες αδυναμίες που καθιστούν και τις προηγούμενες οδηγίες εχθρικές προς την διατήρηση της αγροτικής βιοποικιλότητας και τα δικαιώματα των αγροτών. Παρόλο που έχουν εντοπιστεί ορισμένες βελτιώσεις, ιδιαίτερα με την εξαίρεση από το νομοθετικό πλαίσιο της απλής ανταλλαγής σπόρων, καθώς και σε κάποιες από τις διαδικασίες ένταξης παραδοσιακών ποικιλιών σε επίσημους καταλόγους, οι προτάσεις διέπονται από το ίδιο πνεύμα με τις προηγούμενες οδηγίες ενώ περιέχει πολλά δυσερμήνευτα σημεία. Κάποια προαπαιτούμενα, όπως η μη δυνατότητα παρέκκλισης από την κεντρική νομοθεσία, η υποχρεωτική εγγραφή σε καταλόγους και η (ακριβή) πιστοποίηση μέσω ελέγχων των ποικιλιών πριν εγγραφούν σε καταλόγους και βγουν στην αγορά θεωρούνται ότι θα αποτελέσουν τροχοπέδη για την χρήση της αγροτικής βιοποικιλότητας, με το ίδιο τρόπο που συνέβη και στην Γερμανία προ του β' π.π., όπου η αναγκαστική εισαγωγή των ποικιλιών σε καταλόγους οδήγησε στην εξαφάνιση του 72% όσων ήταν μέχρι τότε διαθέσιμοι στους αγρότες.

Οργανώσεις και δίκτυα ήδη κινητοποιούνται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και καταθέτουν τις δικές τους προτάσεις στοχεύοντας στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών που μπορεί να έχει η αναθεώρηση της νέας νομοθεσίας πάνω στην διατήρηση ιδιοπαραγωγή και εμπορία σπόρων και παραδοσιακών ποικιλιών. Από Ελληνικής πλευράς έχει ήδη υπάρξει η πρώτη κρούση προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από δίκτυα διατήρησης σπόρων, οργανώσεις και ομάδες βιοκαλλιεργητών, καλώντας το να δώσει δείγματα γραφής για την πρόθεση του να θέσει το ζήτημα σε δημόσια διαβούλευση μαζί με τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Προφανώς, οι χιλιάδες καλλιεργητών και διατηρητών σπόρων, οι οποίοι διεκδικούν ενεργά μια άλλη μορφής γεωργίας και διατροφικής αυτάρκειας καθώς και το δικαίωμα του να παραμείνει η παραγωγή σπόρων στα χέρια των αγροτών  αναμένουν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις.
πηγή : http://biotechwatch.gr/NewEULegislationSeeds

Read More

Οι Αστυνομικοί σε προκλητική τους ανακοίνωση ζητούν να τους αφήσουν ήσυχους να σαπίζουν στο ξύλο τον κόσμο...

Μέτωπο με την αστυνομία ανοίγουν οι φωτορεπόρτερ της χώρας και καταγγέλλουν την ΕΛ.ΑΣ. για εκφοβισμό, αστυνομικό έλεγχο και λεκτικές απειλές. Αφορμή για τις καταγγελίες από τον πρόεδρο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ (ΕΦΕ) Μάριο Λώλο και τη φωτορεπόρτερ Τατιάνα Μπόλαρη, τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στα Προπύλαια την περασμένη Τετάρτη.

Όπως αναφέρετε σε καταγγελία της ΕΦΕ, οι δύο φωτορεπόρτερ υπέστησαν επιλεκτικό εκφοβισμό, αστυνομικό έλεγχο και λεκτικές απειλές, παρόλο που οι αστυνομικές δυνάμεις γνώριζαν την ιδιότητά τους και με εντελώς ανυπόστατες και προσχηματικές αιτιάσεις, γεγονός που αποτελεί παρεμπόδιση της ενημέρωσης.

Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, καταδικάζει απερίφραστα το παραπάνω περιστατικό, θεωρώντας ότι πρόκειται για ευθεία βολή κατά της ελεύθερης δράσης του Τύπου, τονίζοντας παράλληλα ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειας εκφοβισμού των λειτουργών της ενημέρωσης με στόχο τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης και της χειραγώγησης της ελεύθερης πληροφόρησης των πολιτών.

Η Συντονιστική Επιτροπή δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι στο χώρο του Τύπου δεν τρομοκρατούνται, δεν φιμώνονται και θα συνεχίσουν να ασκούν το λειτούργημά τους και καλεί υπουργό Δημόσιας Τάξης και τις αρμόδιες αρχές να πάρουν θέση και, ως οφείλουν, να καταδικάσουν απερίφραστα το γεγονός, προασπίζοντας το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, την ελευθεροτυπία και τη δημοκρατία.


Απαντώντας σε ιδιαίτερα δηκτικό ύφος η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής επισημαίνει σε ανακοίνωσή της:

«1. Αλήθεια, ποιος έχει δώσει το δικαίωμα στον οποιοδήποτε φωτορεπόρτερ να φωτογραφίζει και να δημοσιοποιεί όπου και όποτε θέλει πρόσωπα χωρίς την άδειά τους;

2. Από πότε ισχύει ότι οι φωτορεπόρτερ δεν υποχρεούνται να υπόκεινται σε αστυνομικό έλεγχο; Μήπως τους εξαιρεί ο Νόμος; Μήπως διαφέρουν σε κάτι από τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες;

3. Είναι προφανές ότι Αστυνομικό έλεγχο κάνουν σύμφωνα με το Νόμο οι Αστυνομικοί και όχι οι φωτορεπόρτερ, άρα αστόχησαν στο να ζητήσουν τα στοιχεία του επικεφαλής της διμοιρίας.

4. Η προτροπή τους προς τον Υπουργού Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη να καταδικάσει το «απαράδεκτο γεγονός» του Αστυνομικού ελέγχου μας αφήνει παγερά αδιάφορους».

Η ανακοίνωση της Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής καταλήγει σε ακόμη πιο έντονα αιχμηρό ύφος: «Ας γνωρίζουν ότι τα περί Δημοκρατίας τα χορτάσαμε καθώς και τα επί 35 χρόνια μεγάλα λόγια. Τη Δημοκρατία τη στηρίζουμε καθημερινά με το αίμα μας και όχι με ανέξοδες κορώνες».

πηγή: Οι Αστυνομικοί σε προκλητική τους ανακοίνωση ζητούν να τους αφήσουν ήσυχους να σαπίζουν στο ξύλο τον κόσμο... | newst http://www.newst.gr/2013/04/blog-post_30.html#ixzz2RwT2JS1N

Read More

Η 1η Μαΐου είναι απεργία!!

-Σου καταπατούν τα εργατικά σου δικαιώματα δείχνοντας τους άνεργους σαν απειλή
-Σε βάζουν να δουλεύεις για 200 ευρό τον μήνα ημιαπασχόληση
-Σε έχουν ανασφάλιστο και συνεχίζουν να πλουτίζουν πάνω στις πλάτες σου
-σου καταστρέφουν το μέλλον και τα όνειρα
-Σε καταδικάζουν στην απόγνωση και στην εξαθλίωση
Εως πότε;;;

Η 1η Μαΐου δεν είναι ούτε αργία,ούτε μέρα για καφέ αλλά ούτε για να πας να φτιάξεις στεφάνια...

ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ,ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ,ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ!!

ΥΨΩΣΤΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΚΑΝΟΥΝ!!!

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!!!

Read More

Αποκατάσταση αλήθειας

Επειδή στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοθελητές και κυνηγάνε να επωφεληθούν από το οτιδήποτε...

Κυκλοφορεί πολύ τις τελευταίες μέρες μία φωτογραφία που δείχνει κάποιους πιλότους να διαμαρτύρονται για τους Χημικούς Αεροψεκασμούς.Η φωτογραφία είναι φτιαγμένη από το Photoshop και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα...

Η πραγματική φώτο είναι αυτή εδώ

Από εδώ και πέρα καλό θα ήταν να είμαστε όλοι μας πιο προσεκτικοί στο τι διαδίδουμε και τι κοινοποιούμε γιατί όπως προανέφερα υπάρχουν πολλοί καλοθελητές που το χρησιμοποιούν για να κάνουν την προπαγάνδα τους

Χ.Τ.

Read More

Όποιος ξέρει ξέρει

Ψηφίστηκε πριν λίγη ώρα άλλο ένα πολυνομοσχέδιο σκούπα με έναν από τους γνωστούς τρόπους. Η μνημονιακή τρίπατη Χούντα , καθόλα σίγουρη για το αποτέλεσμα δεν φοβήθηκε το οικείο περιβάλλον της Βουλής και δεν κατέφυγε στις περίφημες “πράξεις υπουργικού συμβουλίου” ή τις “πράξεις νομοθετικού περιεχομένου”. Ωραία, ήσυχα και τακτοποιημένα  με 168 εντολοδόχους, σαν τον Ταμήλο παραπάνω,  που το 95 % δεν είχε ιδέα τι ψήφιζε ως συνήθως. Μα δεν είχε 168 πριν από αυτήν την ψηφοφορία ! Πως είπατε ; Λάθος !
2 επανακαμψάντες , εις εκ των οποίων ο “αντιμνημονιακός” Χ.Μαρκόπουλος επιστρέφουν στο μαντρί μεγαλώνοντας το απόθεμα που εμπεριέχει κι αυτό το βλήτο που ψήφισε παρών , τον Μάρκο Μπόλαρη τον (πρώην) πασόκο. Κι αν υπήρχε κι ανάγκη υπάρχει ο loverδος με το αηδόνι του.
«Αυτή είναι βουλή …τρέχαμε κι εμείς σαν μαλάκες με τα τανκς» που θαλεγε άνετα κι ο Παττακοστελής.

Το τι σημαίνει αυτό το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο έχει αναλυθεί πολλαπλά. Θεσμοθετεί απολύσεις, μειώσεις μισθών , παρολίγο και συντάξεων ( που τις άφησαν για την επόμενη φορά σε κάνα δίμηνο από τώρα, μαζί με την ουσιαστική κατάργηση της δικαστικής προστασίας των εργαζομένων), “ανοίγει” επαγγέλματα για τα συμφέροντα των πολυκαταστημάτων κι ένα σωρό άλλες πανάθλιες καταστάσεις που αρμόζουν σε προτεκτοράτο, ούτε καν του 19 ου αιώνα.

Και τι έκανε η αντιπολίτευση και ο λαός ;

Η πρώτη …έβαφε νύχια. Οι ΑΝΕΛ συνεδριάζαν στο ΣΕΦ, ο Σύριζα μας τάραξε άλλη μια φορά στη νομιμότητα, ενώ το πολιτικό απολίθωμα του Γελόοουστόουν ή της Καμτσάτκα που ακούει στο όνομα του ΚΚΕ άδραξε μια ακόμα ευκαιρία να επιτεθεί φραστικά στον…ΣΥΡΙΖΑ !! ( όχι για τους φασίστες εμείς δεν θα γράψουμε τίποτα, αυτοί ειδικά είναι σαν να μην υπάρχουν, ή μάλλον υπάρχουν για να αποδεικνύουν την ηλιθιότητα της κοινωνίας μας).

Ο δε λαός τζάμπα ανησύχησε τους πραιτωριανούς του Δενδια που έκλεισαν και το σταθμό του Μετρό. Κι άντε, στην Αθήνα είμαστε αποχαυνωμένοι. Μήπως έγινε κάτι σε κάποια άλλη πόλη σήμερα και δεν το καταλάβαμε ;
Σαν αγώνας του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος έμμοαιζε το σημερινό. Όλα στημένα και τοποθετημένα.

Μετά και από αυτά που ψηφίστηκαν σήμερα και κυρίως από τη (μη) διάθεση στήριξης της κοινωνίας από τις πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν την αντίθεση τους , τα περιθώρια όχι απλά στενεύουν αλλά είναι εξαιρετικά μικρά. Ο λαός στενάζει, ταλαιπωρείται, πεινά , πονά, πεθαίνει αυτοκτονώντας. Τα αποθέματα του για δράση λιγοστεύουν παρόλη την ένταση που δέχεται.
Αν δεν βρούν όλοι αυτοί επιτέλους τρόπο να συνενοηθούν και να δράσουν από κοινού άμεσα , όπως ακριβώς κάνουν τα μνημονιακά καθίκια που μπροστά στον κίνδυνο έχουν γίνει ΕΝΑ κώλος και βρακί, τότε οι λύσεις που θα απομένουν προυποθέτουν τεράστιες απώλειες και αποτελούν μεγάλο ρίσκο καθώς δεν θα είναι οι πλέον ομαλές.

πηγή : http://eleutheriellada.wordpress.com/2013/04/29/%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9/

Read More

Γερμανία. Χώρα χτισμένη πάνω στο αίμα των ανθρώπων

Η γαλλική εφημερίδα La Croix, στον πρωτοσέλιδο τίτλο της, αναρωτιέται: «Η Γερμανία είναι στ’ αλήθεια χώρα- μοντέλο;» Στις εσωτερικές σελίδες της, η εφημερίδα φιλοξενεί εκτενές άρθρο για τα χρέη της Γερμανίας προς τις χώρες που ζημίωσε κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.

Στο άρθρο αναπτύσσονται οι θέσεις του Γερμανού ιστορικού και καθηγητή στο London School of Economics, Albert Ritschl. Σύμφωνα με τον καθηγητή, «το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Πόλεμο, οφείλεται στη μη αποπληρωμή των χρεών της χώρας του μετά από δύο Παγκοσμίους πολέμους».

«Η ειρωνεία της ιστορίας είναι, ότι από μια αντιστροφή των δεδομένων, η Γερμανία ξαναβρίσκεται απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της, στην κατάσταση στην οποία ...

βρίσκονταν οι τελευταίοι, μετά το πέρας του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: μια χώρα-πιστωτής, που θα πρέπει να επιλέξει κατά πόσο θα απαιτήσει να την ξεπληρώσουν ή όχι» εξηγεί ο καθηγητής,

Ο κ. Ριτσλ επισημαίνει ότι, το 1929, το εξωτερικό χρέος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ανερχόταν στο 75%-80% του ΑΕΠ της, εξαιτίας των αποπληρωμών των αποζημιώσεων για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκειμένου να εξοφλήσει, η γερμανική κυβέρνηση προσπάθησε να δημιουργήσει εμπορικά πλεονάσματα, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα μέσω μιας πολιτικής αποπληθωρισμού, δηλαδή μέσω μείωσης κατά 30% των μισθών, με προκαθορισμένες τιμές και καταπολεμώντας τα μονοπώλια.

«Όπως στην Ελλάδα σήμερα, αυτή η πολιτική υπήρξε οικονομικά επιτυχής, αλλά πολιτικά καταστροφική, εφόσον άνοιξε το δρόμο προς την εξουσία στους Ναζί, οι οποίοι στη συνέχεια μπλόκαραν τις αποζημιώσεις», σχολιάζει ο καθηγητής.

Μετά το 1945, για να διασφαλίσει μια γρήγορη ανάταξη της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, νέου συμμάχου τους έναντι των Σοβιετικών, οι ΗΠΑ επέβαλαν στα κράτη που επωφελούνταν από το Σχέδιο Μάρσαλ να μην ζητήσουν αμέσως τις οφειλές των Γερμανών.

Κατά συνέπεια, το 1953, οι συμφωνίες του Λονδίνου προέβλεπαν να εξοφληθούν τα χρέη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου -περίπου το 100% του γερμανικού ΑΕΠ, το 1938, χωρίς να υπολογίζονται οι αποζημιώσεις, για τις οποίες δεν δόθηκαν νούμερα- μόνο μετά την ενδεχόμενη επανένωση των δύο Γερμανιών.

«Παραδόξως, δεν έγινε αναφορά στο ζήτημα αυτό, κατά τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην επανένωση της Γερμανίας, από καμιά άλλη χώρα πλην της Ελλάδος» λέει ο καθηγητής.

Ο δε Χέλμουτ Κολ είχε πει, αυτοπροσώπως, ότι αν χρειαζόταν οι πιστωτές του 1945 να απαιτήσουν τα οφειλόμενά τους, η χώρα του θα χρεοκοπούσε. Συνεπώς, η Γερμανία δεν πλήρωσε, ούτε και πρόκειται να πληρώσει. Το να πληρώσει η Γερμανία αυτά χρωστάει είναι γι αυτήν αυτοκτονία, οικονομική, πολιτική, είναι εθνική αυτοκτονία. Απλώς δεν θα το κάνει κι αν πιεστεί με οιονδήποτε τρόπο, αυτό θα ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου.

Στα μάτια του ιστορικού, σε αυτή την πολιτική οφείλεται το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Πόλεμο, δηλ. το δεν πληρώνω αυτά που χρωστάω άρα έχω λεφτά να σας δανείζω!!!! Ένα θαύμα, που βασίζεται στο γερμανικό πλεόνασμα εξωτερικού εμπορίου, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα τη διεύρυνση των χρεών των άλλων χωρών. Μήπως να έκαναν και οι άλλες χώρες το ίδιο;

Έτσι προκύπτει και το δίλημμα για το Βερολίνο που -πάντα σύμφωνα με τον καθηγητή- συνοψίζεται στη φράση: «να υποχρεώσει τα κράτη να πληρώσουν, με κίνδυνο να τα κάνει να ματώσουν μέχρι θανάτου ή να δεχθεί να διαγράψει τα δάνεια που έχει δώσει για να τα σώσει και να σωθεί και η ίδια;», όπως εύστοχα σημειώνεται στο άρθρο στη La Croix

Πολύ σωστά επίσης το περιστέρι κουτσουλάει, στην εικόνα, το απόλυτο σύμβολό του 4ου ΡΑΙΧ της Γερμανίας.
πηγή: http://www.terrapapers.com/?p=1684

Read More

Κυριακή 28 Απριλίου όλοι Σύνταγμα!!

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο, Κυριακή, στις 6.30 στο Σύνταγμα.

Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε και θα συζητηθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ώστε να ψηφιστεί την Κυριακή, περιλαμβάνει 15.000 απολύσεις μονίμων υπαλλήλων από το δημόσιο έως το 2014, εκ των οποίων 4.000 έως τα τέλη του χρόνου.

Επίσης, θα περιλαμβάνει διατήρηση του ειδικού έκτακτου τέλους ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών για το όλο το 2013 (το περίφημο χαράτσι), που θα συνεχίσει να εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ. Ακολούθως, προβλέπεται το ειδικό τέλος να ενοποιηθεί με τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και μετά να εισπράττεται μέσω των εφοριών. Με το εν λόγω νομοσχέδιο, απελευθερώνεται πλήρως η αγορά προψημένου ψωμιού με αποτέλεσμα την ενίσχυση των μεγάλων αλυσίδων super market εις βάρος των μικρών αρτοποιών.

Read More

Τρόποι αποτοξίνωσης από τα χημικά

Υπάρχουν τρόποι για να προστατεύσoυμε τον εαυτό μας από τα βαρέα μέταλλα των chemtrails και να απαλλαγούμε από αυτά.

Μια αρκετά καλή μέθοδος αποτοξίνωσης του οργανισμού μας ακόμη και μείωσης της αθηρωματικης πλάκας, είναι η χηλιωση (απομεταλλωση). Η ονομασία χηλιωση προέρχεται από τη λέξη «χηλη» που σημαίνει «νυχι ζωου».

Αυτό αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο ο χηλικος παράγων, μια συνθετική χημική ουσία, η κάποια πρωτεΐνη του σώματος, προσκολλάται σε ορισμένα μέταλλα και σχηματίζει μαζί τους μια συμπλοκή ένωση, η οποία περνώντας μέσα από τα νεφρά αποβάλλεται από το σώμα.


Τοξικά μόρια μετάλλων, όπως το αλουμίνιο, το βάριο, ο μόλυβδος αλλά και τα αμέταλλα όπως το φθόριο,  εισβάλλουν σε διάφορα κύτταρα του σώματος μας και δρουν με ένα «μοριακό μιμητισμό». Αυτός ο μιμητισμός εκτοπίζει σημαντικά μόρια μετάλλων στα ανθρώπινα κύτταρα και δημιουργεί τοξικά μόρια και έτσι καταστρέφουν το κύτταρο σε επίπεδο DNA. 

Διαβάστε πως το φθόριο από πανίσχυρο φυτοφάρμακο έγινε οδοντόκρεμα

Ένα πολύ βασικό βήμα, είναι η αφαίρεση του φθορίου από το σώμα μας. 
Διαβάστε εδώ μια καλή μέθοδο αποτοξίνωσης του φθορίου.

 
Μια πολύ καλή και φθηνή ουσία απομετάλλωσης είναι και ο ζεόλιθος.

Ο Ζεόλιθος βρίσκεται στη γη. Είναι κατάλληλος για την αφαίρεση των τοξικών μετάλλων από τους ιστούς και το αίμα. Τα μόρια του, έχουν την ικανότητα να παγιδεύουν τα τοξικά μέταλλα όλων των τύπων και να τα φυλακίζουν μέχρι να αποβληθούν από τον οργανισμό μέσω των ούρων ή κοπράνων. Επειδή αποτελείται από σωματίδια που είναι αρνητικά φορτισμένα, προσελκύει τα στοιχεία που είναι θετικά φορτισμένα σαν μαγνήτης.

Διαβάστε περισσότερα για τον Ζεόλιθο

Μια άλλη ουσία που δρα παρόμοια, είναι ο άργιλος, μπετονιτης, εξ΄ου και τα λασπολουτρα. Ο άργιλος υπάρχει και σε μορφή δισκίων για εσωτερική χρήση, είναι δε και αυτός επίσης αρνητικά φορτισμένος. Θεωρείται  τροφή θαύμα.

Επίσης γενικώς τα φύκια, αλλά ειδικά η Spirulina και η Chlorella έχοντας αλγινικο νάτριο, το οποίο και αυτό δρα σαν χηλικη ουσία, είναι από τις πλεον αποτοξινωτικες ουσιες της φυσης.

Διαβάστε περισσότερα για την Σπιρουλίνα.
Διαβάστε περισσότερα για τη Χλωρέλλα 

Έχει διαπιστωθεί, ότι τα ποντίκια, στα οποία χορηγήθηκε η Spirulina και η Chlorella, απόβαλλαν 7 φορές μεγαλύτερη ποσότητα από το επικινδυνο χημικό διοξίνη, απ’ ότι με την λήψη τροφής με μια ειδικά ελεγχόμενη δίαιτα.

Η chlorella και η Spirulina ενωνονται με τα τοξικα μεταλλα ακομη και με το ραδιενεργο ιωδιο και το αποβαλλουν από τον οργανισμο. Κατά το 1994, Ρώσσοι επιστήμονες παρακολουθούσαν 270 παιδιά, που πλήγηκαν από το δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ. Σε συνέχεια 45 ημερών τα παιδιά λάμβαναν καθημερινα 5γρ. Spirulina ,η οποία ελάττωσε την ποσότητα των ραδιονουκλεϊδίων στο σώμα τους κατα 50% και σταθεροποίησε την αλλεργική τους ευαισθητοποίηση.
Εναλλακτικά για την Χλωρέλλα, μιας και μπορείτε να τη βρείτε μόνο σε δισκία και το κόστος της δεν είναι μικρό, σς προτείνουμε και το χυμό του σιταρόχορτου, που είναι πάνφθηνος και μπορείτε να το φτιάξετε μόνοι σας στο σπίτι σας. Περισσότερα εδώ


Ένα άλλο βοτανο που βοηθαει στην αποτοξινωση βαρεων μεταλλων, είναι ο Kοριανδρος όπως και το γνωστοτατο Σκορδο και Λεμονι. 

Διαβάστε τα απίθανα οφέλη του λεμονόνερου.


Προτιμήστε να τρώτε πολλές αντιοξειδωτικές τροφές, όπως πράσινο τσάι ρόδια κ.α.


Προτιμήστε βιολογικά προϊόντα ή αν δν είναι αυτό εφικτό, πλύντε τα πάντα όσο το δυνατόν καλύτερα για να μην επιβαρύνεται περαιτέρω ο οργανισμός σας.


Ένα γεύμα την ημέρα πρέπει να αποτελείται από σαλάτα με ένα τουλάχιστον μεγάλο κρεμμύδι. 


Οζονοθεραπεία! Προμηθευτείτε μια καλή συσκευή και πίνετε μόνο νερό οζονισμένο. Καλό είναι να βγάλετε την μπάλα που σας δίνουν μαζί, διότι ενδέχεται να βλάψει τα νεφρά σας.
Εναλλακτικά έχετε απαραιτήτως ένα καλό φίλτρο νερού στο σπίτι σας.

Προμηθευτείτε μια ηλεκτρονική συσκευή τύπου spa detox, η οποία αφαιρεί βαρέα μέταλλα, τοξίνες, βακτηρίδια κλπ. Θα πάθετε την πλάκα της ζωής σας, όταν δείτε και μυρίσετε τι βρωμιά βγαίνει από μέσα σας.









Πίνετε αρκετό νερό και προσπαθήστε να κάνετε συχνές αποτοξινώσεις των νεφρών σας πίνοντας χυμό μαϊντανού το πρωί για να λειτουργούν όσο το δυνατόν καλύτερα.
Κάποιες προτάσεις βρίσκονται εδώ.


Τέλος, πρέπει να διατηρήσετε σε ένα πολύ καλό επίπεδο το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να το ενισχύσετε είναι το Σελήνιο και η Εχινάκεια. 

Πηγές:
miastala.com

fytro.wordpress.com
Dr Mercola
Natural News

Εάν κάνετε τα περισσότερα από αυτά αγαπητοί φίλοι, θα εξασφαλίσετε όσο το δυνατόν καλύτερη φυσική και νοητική υγεία η οποία βάλλεται διαρκώς από τους αεροψεκασμούς και από τον καθημερινό τρόπο ζωής. Φυσικά, πρωταρχικής σημασίας ρόλο όπως έχουμε πει παίζει η ψυχολογική μας κατάσταση η οποία όμως επηρεάζεται επίσης σε σημαντικό βαθμό από τα χημικά του περιβάλλοντος, από όπου κι αν αυτά προέρχονται. 
Είναι πολύ σημαντικό να επιστρατεύσουμε κάθε φυσικό μέσο για να προστατεύσουμε εμάς και τα παιδιά μας. Η γρήγορη και ευρεία διάδωση της γνώσης είναι το δικό μας όπλο απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Γι αυτό, εάν κάποιος γνωρίζει κι άλλους τρόπους προστασίας, ας το μοιραστεί μαζί μας!

 Μωυσής

Εναλλακτική Δράση 

Διαβάστε περισσότερα http://alttherapy.blogspot.com/2012/12/chemtrails.html#ixzz2RTCuOkLd

Read More

Έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών - Τα βαρέα μέταλλα (και από τα chemtrails) περνούν στην τροφική αλυσίδα!

Ένας ανερχόμενος διατροφικός κίνδυνος! Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται σε σημαντικό βαθμό η συσσώρευση βαρέων μετάλλων στα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα - και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη μείωση, σε αντίθεση με άλλες τοξικές οργανικές ενώσεις.

Αφού αυτά τα προϊόντα αποτελούν το βασικότερο κρίκο στην τροφική αλυσίδα, η είσοδος των βαρέων μετάλλων στα αγροτικά οικοσυστήματα θεωρείται, από τους επιστήμονες, θεμελιώδους σημασίας, καθώς η επιβάρυνση της υγείας του καταναλωτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, αθροιστικά.
Βαρέα μέταλλα είναι τα μέταλλα εκείνα που... έχουν ειδικό βάρος μεγαλύτερο από αυτό του σιδήρου και είναι τοξικά σε χαμηλές συγκεντρώσεις. Τα βαρέα μέταλλα τα ανευρίσκουμε στη φύση είτε διαλυμένα ως ιόντα στο νερό, είτε ως μεταλλεύματα στους βράχους, είτε ακόμα προσκολλημένα σε μόρια του αέρα (πήγε το μυαλό σας στα chemtrails;).

Τα βαρέα μέταλλα, σε γενικές γραμμές δεν αποβάλλονται από τον οργανισμό, όση αποτοξίνωση και να κάνει κάποιος, και θεωρούνται μια από τις αιτίες για πολλές χρόνιες ασθένειες όπως πονοκέφαλοι, σκλήρυνση κατά πλάκας, αλζχάιμερ, κλπ

Δείτε το link.. ΑΠΟΔΕΙΞΗ: Βαρέα μέταλλα στο νερό της βροχής

Η επιβάρυνση της τροφικής αλυσίδας με βαρέα μέταλλα οφείλεται στη ρύπανση του περιβάλλοντος από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων στους υδάτινους αποδέκτες, καύση στερεών απορριμμάτων, η ανεξέλεγκτη διάθεση στερεών απορριμμάτων (περιέχοντα βαρέα μέταλλα) στο έδαφος, η καύση συμβατικών καυσίμων κ.α.
Δεδομένου ότι τα βαρέα μέταλλα δεν αποικοδομούνται, συσσωρεύονται στο έδαφος και τα νερά (γλυκά και αλμυρά), με αποτέλεσμα να περνούν στην τροφική αλυσίδα. Η τοξικότητά τους εξαρτάται από το είδος του βαρέως μετάλλου, τη συγκέντρωσή του, την συνύπαρξη του με άλλα βαρέα μέταλλα, και το είδος του μεγαοργανισμού.

Επιπτώσεις

Αρσενικό: Το ανόργανο αρσενικό συγκεντρώνεται στους μύες, τον εγκέφαλο, τον σπλήνα, τους νεφρούς, την καρδιά, τα μαλλιά και τα νύχια. Δηλητηρίαση από αρσενικό προκαλεί παράλυση του νευρικού συστήματος, κώμα και θάνατο, ενώ χρόνια έκθεση προκαλεί μυϊκή ατονία, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, τριχόπτωση και καρκινογένεση.

Κάδμιο: Το κάδμιο σε τοξικές συγκεντρώσεις και χρόνια έκθεση, είναι δυνατόν να προκαλέσει νεφρικές και ηπατικές βλάβες, υπογονιμότητα στους άνδρες, και καρκινογένεση.

Μόλυβδος: Ο μόλυβδος προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα (και κυρίως στον παιδικό πληθυσμό σχετίζεται με προβλήματα πνευματικής καθυστέρησης), ηπατικές και νεφρικές βλάβες, ευνοεί την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων, και καρκινογένεση.

Υδράργυρος: Ο υδράργυρος ανιχνεύεται κατά κύριο λόγο στα αλιεύματα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, και συγκεντρώνεται στο ήπαρ και τους νεφρούς προκαλώντας αντιστοίχως βλάβες, προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί προβλήματα που σχετίζονται με την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, και καρκινογένεση.

Χρώμιο: Το εξασθενές χρώμιο προκαλεί καρκινογένεση, ηπατικές και νεφρικές διαταραχές, δερματίτιδες, και όταν εισέρχεται από την αναπνευστική οδό είναι δυνατόν να προκαλέσει εκτός από καρκίνο των πνευμόνων και χρόνια βρογχίτιδα.

Χαλκός: Ο χαλκός είναι ένα μέταλλο το οποίο είναι απαραίτητο στον ανθρώπινο οργανισμό αφού συμμετέχει στην ανάπτυξη του αγγειακού και σκελετικού συστήματος, βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου, βοηθά στη λειτουργία του νευρικού συστήματος, όμως αν υπερβούμε την ημερήσια διαιτητική πρόσληψη σε χαλκό είναι δυνατόν να εμφανιστούν νεφρικές και ηπατικές διαταραχές. (Για τα άλλα βαρέα μέταλλα... τσιμουδιά!)

Τα βαρέα μέταλλα συσσωρεύονται σε πρωτεϊνικούς ιστούς και τα οστά. Έτσι οι καταναλωτές θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση ύδατος από ρυπασμένες περιοχές, καθώς και την κατανάλωση συκωτιού και νεφρών από μεγάλης ηλικίας ζώα, και ζώα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, καθώς επίσης και τρόφιμα βολβούς (πατάτες, κρεμμύδια, καρότα), που παρήχθησαν σε επιβαρυμένες με βαρέα μέταλλα περιοχές.
(Μετά αναρωτιόμαστε όλοι γιατί ο καρκίνος θερίζει με γεωμετρική πρόοδο! Το σχέδιο για τη μείωση του πληθυσμού εκτελείτε με γοργούς ρυθμούς.)


Πηγές: Αξιολόγηση Διατροφικής Επικινδυνότητας Ι. Ζαμπετάκης Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Read More

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ:ΤΟ Facebook κανει "εκκαθαρισεις";

 Πολλοί ιστότοποι όταν πας να τους επισκεφτείς σε ειδοποιεί ότι είναι ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΣ και ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ.
Επίσης σε πολλούς συναγωνιστές του Κινήματος Δεν Πληρώνω που θέλουν να κάνουν οποιοδήποτε χειρισμό ή share ανάρτησης τους παρεμποδίζει με τους γνωστούς κωδικούς επαλήθευσης ότι δεν είσαι ρομπότ!
Οι ενέργειες αυτές παρεμποδίζουν την δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
 Ήδη ομάδα νομικών εξετάζει κατά πόσον αυτές οι ενέργειες είναι σύννομες με την λειτουργία ενός κοινωνικού μέσου όπως το facebook..

πηγή: http://www.epitropesdiodiastop.blogspot.gr/2013/04/facebook_24.html

Read More

Μερικά πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε καθώς περνάμε από την πύλη της κολάσεως

Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ στις 30 Απρίλη του 2010 πριν 3 χρόνια. Καλό είναι να θυμόμαστε γιατί μαζί με τις ζωές μας βιάζεται και η μνήμη μας

Στον γενναίο νέο κόσμο που μπαίνουμε, θυσία στους θεούς των αγορών, το πρώτο αρνί που τρώνε οι λύκοι αξιολόγησης και τα λοιπά αρπακτικά από το μαντρί της ευρωζώνης, στην πορεία προς ένα χρηματοοικονομικό Aρμαγεδδώνα – ύστατο στάδιο του υπαρκτού καπιταλισμού άλλωστε, πρέπει να προσπαθήσουμε να θυμόμαστε. Ανεξάρτητα από όλα τα άλλα, για να υπάρξει κάποια στιγμή και λογαριασμός και προοπτική στο μέλλον, όσο μακρινό και να είναι αυτό.

Read More

Μισθωμένα τρολλς ή αλλιώς η ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ της ΝΔ

«Ομάδα Αλήθειας» Νέας Δημοκρατίας, Χαλκείο με Πρωθυπουργική Σφραγίδα

Παρά τα ψεύδη ότι αποτελεί απλώς «ομάδα φίλων» που κάνουν «πολιτική ανάλυση», η «Ομάδα Αλήθειας» είναι ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός που έχει συγκροτηθεί από στενούς συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, με στόχο την απαξίωση, ακόμα και με συκοφαντικό τρόπο ή με χάλκευση στοιχείων, των αντιπάλων της Νέας Δημοκρατίας.
Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου

Η Ομάδα Αλήθειας της Νέας Δημοκρατίας έκανε την εμφάνισή της πριν τις εκλογές του 2012. Επίσημη αποστολή της η «πολιτική ανάλυση». Ανεπίσημη και πραγματική, η προπαγάνδα του μηνύματος της Νέας Δημοκρατίας και η απαξίωση, ακόμη και με συκοφαντικό τρόπο ή με χάλκευση στοιχείων, των αντιπάλων της.
Μολονότι έγινε και γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ως ομάδα φίλα προσκείμενων στη Νέα Δημοκρατία, δίχως επίσημη σχέση, πρόκειται για ψεύδος: Εδρεύει στα γραφεία του κόμματος και έχει συγκροτηθεί από στενότατους συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, πρώτος μεταξύ των οποίων ο Προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού Γιώργος Μουρούτης.

Ο υπασπιστής κ. Μουρούτης

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη τον Ιούνιο του 1993, κοντά σε άλλους που τον ακολούθησαν από τη Νέα Δημοκρατία και την ΟΝΝΕΔ, εμφανίστηκε κι ένας άγνωστος ΟΝΝΕΔίτης με το όνομα Γιώργος Μουρούτης. Και άγνωστος παρέμεινε.
«Μη νομίζετε ότι ήταν κανένα στέλεχος» μας λέει ένας συνομιλητής, ενεργός τότε στην ΟΝΝΕΔ. «Τίποτα δεν έκανε. Κανένας δεν τον είχε προσέξει κι όσοι τον ήξεραν, τον θεωρούσαν ανάξιο λόγου. Της προσκολλήσεως ήταν».
Και στην Πολιτική Άνοιξη την ίδια εικόνα έδινε. Χρειάστηκε να εκμετρήσει τον –βραχύ, ομολογουμένως– πολιτικό βίο του το κόμμα για να βρει ο Γιώργος Μουρούτης την αποστολή του στη ζωή. Στις εκλογές του 1996, η Πολιτική Άνοιξη αποτυγχάνει να μπει στη Βουλή και, μολονότι τυπικά θα συνεχίσει να υπάρχει ως το 2004, εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη – μαζί με τον ηγέτη της.
«Είχαν τότε ένα γραφείο στην Πατησίων, κοντά στο κτήριο της ΓΣΕΕ» μάς λέει άλλος συνομιλητής, παλαιός του σαμαρικού περιβάλλοντος. «Όλοι οι άλλοι φύγαμε. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο Μουρούτης».
«Με ποιο σκοπό;» ρωτήσαμε. «Τι έκαναν;»
«Ξέρω γω;» μας απαντά. «Ψυχολογικό μασάζ ο ένας στον άλλο. Δεν υπήρχε πολιτική δραστηριότητα, δεν υπήρχε τίποτα. Έλεγαν ο ένας στον άλλον ότι θα ξανάρθουν στα πράγματα. Αυτό».
Mε όποιον κι αν μιλήσει κανείς που γνωρίζει το περιβάλλον Σαμαρά –δεν ήταν ποτέ και ιδιαίτερα μεγάλο–, έχει την ίδια ιστορία να αφηγηθεί: Όλοι έφυγαν και ο μόνος που έμεινε ήταν ο Γιώργος Μουρούτης. Όλο το διάστημα ανάμεσα στην αποτυχία της Πολιτικής Άνοιξης και στην επάνοδο του Αντώνη Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία, το 2004, ο Γ. Μουρούτης είναι στο πλευρό του, έστω και χωρίς αντικείμενο.
Κοντά στην ιδιότητα του «ψυχολογικού μασέρ», ο Γ. Μουρούτης αποκτά και άλλες μετά το 2004. Από τότε ως το 2007 είναι εκπρόσωπος Τύπου του ευρωβουλευτή Αντώνη Σαμαρά και στη συνέχεια εμφανίζεται να προσλαμβάνεται στο υπουργείο Πολιτισμού το 2009, όταν ο Σαμαράς είναι υπουργός. Άνθρωποι που τον έζησαν στο υπουργείο παίρνουν μια πρώτη γεύση του τρόπου με τον οποίον αντιλαμβάνεται τη θέση του: «Ήταν αδύνατον να φτάσει μια πληροφορία στον υπουργό, αν δεν ήθελε ο Μουρούτης» μας λένε.
Κατά το ίδιο διάστημα, ωστόσο, ο Γ. Μουρούτης εμφανίζεται και μέλος του ΔΣ του ΟΠΑΠ, από τον Φεβρουάριο ως τον Νοέμβριο του 2009, και στη συνέχεια μέλος και άλλου ΔΣ εταιρείας του ΟΠΑΠ, της ΟΠΑΠ Υπηρεσιών, ως τον Δεκέμβριο του 2009. Τελικά, ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός πια, τον Ιούνιο του 2012 διορίζει τον Γιώργο Μουρούτη Προϊστάμενο του Γραφείου Τύπου της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού.
Ο Γ. Μουρούτης έχει πει πως στο παρελθόν εργάστηκε στον «ιδιωτικό τομέα». Γενικά είναι κρυπτικός με το επαγγελματικό ιστορικό του, όπως θα περίμενε κανείς άλλωστε από κάποιον που έχει σταδιοδρομήσει ως υπασπιστής, σε αυτό το συγκεκριμένο όμως φαίνεται πως είναι ακριβής: «Ναι, είχε μια εταιρεία επικοινωνίας» μας είπε παράγων της αγοράς. «Ήταν ο μόνος που εκείνη την εποχή έκλεισε εταιρία επικοινωνίας» συνεχίζει ο συνομιλητής μας. «Λόγω ανικανότητας. Να σας θυμίσω ότι πριν την κρίση, αν είχες εταιρεία επικοινωνίας, μάζευες λεφτά από τα παρτέρια».
Ήταν όμως φανερό ότι τον Γ. Μουρούτη δεν τον ενδιέφερε αυτού του είδους η επικοινωνία. Η έμπνευσή του ήταν απλή: Μία κλειστή ομάδα που θα αναλάμβανε να παρακολουθεί τους πολιτικούς αντιπάλους και να αντικρούει τον πολιτικό τους λόγο, καθώς και να διαδίδει τα μηνύματα του κόμματος. Απλούστερα, μια ομάδα προπαγάνδας.


Στελέχη ή «φίλοι του κόμματος»;

Η Ομάδα Αλήθειας έκανε την εμφάνισή της πριν από τις εκλογές του 2012. Είχε αναστείλει, ωστόσο, τη λειτουργία της μετά τη νίκη της ΝΔ, αλλά επανενεργοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο.
Η πρόθεσή της να εξαπατήσει είναι φανερή ακόμη και από την περιγραφή της αποστολής της: «Η «Ομάδα Αλήθειας»» γράφεται στην ιστοσελίδα της «είναι μια ομάδα πολιτικής ανάλυσης που πρόσκειται στην Νέα Δημοκρατία, χωρίς να την εκφράζει επίσημα. Τα κείμενα που δημοσιεύονται στον ιστότοπό της αποτελούν θέσεις της «Ομάδας Αλήθειας» και όχι του πολιτικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.»
«Πρόσκειται», λοιπόν, χωρίς να την «εκφράζει». Μόνο που με λίγη έρευνα, την οποία μπήκαν στον κόπο να κάνουν διάφοροι μπλόγκερς, ιδιαίτερα ο γνωστός με το ψευδώνυμο gerogriniaris (gerogriniaris.blogspot.gr) έγινε φανερό ότι η ιστοσελίδα της Ομάδας Αλήθειας μοιραζόταν τον ίδιο server με την προεκλογική ιστοσελίδα της Νέας Δημοκρατίας, στον οποίο μάλιστα η Ομάδα Αλήθειας είχε και καταχωρημένη ηλεκτρονική διεύθυνση της Γραμματείας Νέων Τεχνολογιών, Έρευνας και Καινοτομίας του κόμματος. To πόσο ενόχλησε τους ιθύνοντες της ομάδας η έρευνα αυτή –στην οποία παραπέμπουν ακόμη και έγκυροι ρεπόρτερ της Νέας Δημοκρατίας– φάνηκε όχι μόνο από τις επιθέσεις τους εναντίον του μπλόγκερ στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και από το γεγονός ότι έκτοτε σβήνουν μανιωδώς σελίδες της Νέας Δημοκρατίας και έχουν καταργήσει τον αρχικό server. Τα διαφημιστικά μπάνερ της Ομάδας Αλήθειας μάλιστα κατέβηκαν από την ιστοσελίδα της Νέας Δημοκρατίας μετά τις εκλογές με σύσταση του Τάκη Μπαλτάκου, πλέον Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης, για να μην «εμπλακεί το κόμμα σε δικαστικές διαμάχες». (Τουλάχιστον από την αρχική σελίδα, διότι αν πλοηγηθεί κανείς αρκετά, όλο και κάπου θα τα βρει.) Όσο πάντως γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν προλάβει να τα εξαφανίσουν όλα: αν κανείς πάει στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας της Ομάδας Αλήθειας και αφήσει τον κέρσορά του πάνω από το σημείο όπου δηλώνεται το copyright, θα δει να του εμφανίζεται η σημείωση «ekloges.nd.gr/truthteam».
Αυτό που από την αρχή θέλησε να διαδώσει η Ομάδα Αλήθειας, ακόμη και σε κύκλους φιλικούς προς το κόμμα, ήταν πως αποτελείται από ΟΝΝΕΔίτες, νέους γνώστες υπολογιστών, οι οποίοι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά. Μια τέτοια εθελοντική ομάδα, ωστόσο, δεν θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρονική διεύθυνση του κόμματος, ούτε θα στεγαζόταν στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Λεωφόρο Συγγρού, όπως προκύπτει από την έρευνά μας. Και ούτε φυσικά θα είχε συγκροτηθεί από τους ανθρώπους που αποτελούν τον πιο στενό κομματικό κύκλο του Αντώνη Σαμαρά τα τελευταία χρόνια.


Ποιοι είναι η Ομάδα Αλήθειας

Της Ομάδας Αλήθειας προϊσταται πάντοτε ο Γ. Μουρούτης. Μολονότι πανίσχυρος, ο Προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού οφείλει την ισχύ του αποκλειστικά στην εύνοια του Α. Σαμαρά. Ο «κόσμος» αλλά και ο μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας δεν τον αποδέχονται, όχι μόνο διότι δεν προέρχεται από το κόμμα αλλά από την Πολιτική Άνοιξη, αλλά και διότι κατορθώνει να δημιουργεί διαρκώς συγκρούσεις ακόμη και με φίλους και οπαδούς της ΝΔ. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Γ. Μουρούτης έχει αποκαλέσει ακόμη και δημοσιογράφους με πείρα ετών στο ρεπορτάζ Νέας Δημοκρατίας «όργανα του ΣΥΡΙΖΑ», ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν συγκρουστεί μαζί του για τις πρακτικές της Ομάδας Αλήθειας.
Σοβαρό εκνευρισμό προκαλεί και η εμμονή του Γ. Μουρούτη στο twitter, όπου υποτίθεται ότι «αντικρούει» πολιτικούς αντιπάλους της ΝΔ. Στην πραγματικότητα, απλώς κατηγορεί τους πάντες, ακόμη και ψηφοφόρους της ΝΔ ως «ΣΥΡΙΖΑ», ενίοτε εκτοξεύει ανυπόστατες κατηγορίες και απειλές, και γενικώς τσακώνεται με τον καθένα. Κύκλοι της ΝΔ παραπονιούνται ότι απλώς χασομεράει όλη μέρα στα κοινωνικά δίκτυα, χωρίς να κάνει τίποτε άλλο.
Τον Γ. Μουρούτη πλαισιώνουν στενοί συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά. Τη συγκρότηση και την τεχνική υποστήριξη της Ομάδας Αλήθειας ανέλαβε ο Δημήτρης Πτωχός, γόνος ισχυρής πολιτικά οικογένειας της Μεσσηνίας, ο οποίος συνδέεται με στενή προσωπική σχέση με τον πρωθυπουργό. Ο Α. Σαμαράς «επέβαλε» τον Δ. Πτωχό στο νεοδημοκρατικό «σύστημα» με θεσμική θέση, διορίζοντάς τον το 2011 επικεφαλής της Γραμματείας Νέων Τεχνολογιών, Έρευνας και Καινοτομίας του κόμματος – ναι, της ίδιας που η ηλεκτρονική της διεύθυνση φιγουράρει στην Ομάδα Αλήθειας, όπως λέγαμε πριν. Ο Δ. Πτωχός ανέλαβε τη μετακόμιση των γραφείων του κόμματος στη λεωφόρο Συγγρού, όπου εδρεύει και η Ομάδα Αλήθειας, την ανανέωση του σήματος της ΝΔ, και τη δημιουργία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, μιας «σύγχρονης, διαδραστικής , διαδικτυακής πύλης». Στη συνέχεια, μετά την ανάληψη της εξουσίας, το υπουργικό συμβούλιο τοποθέτησε τον Δ. Πτωχό στην Επιτροπή Συντονισμού της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Άλλο ένα στέλεχος που συνετέλεσε στην Ομάδα Αλήθειας είναι ο δημοσιογράφος Σπύρος Καπράλος, ο οποίος ανέλαβε το γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, μετά την ανάληψη της εξουσίας και τη μετακόμιση του Γ. Μουρούτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Γ. Μουρούτης δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για τον στενό του συνεργάτη στο γνωστό, ακροδεξιό παραληρηματικό μπλογκ antinews.gr: «Θέλω να συγχαρώ τον κ. Σπύρο Καπράλο. Εξαίρετος δημοσιογράφος, με ήθος (σπάνιο για τις μέρες μας) που από την αρχή μέχρι και σήμερα ήταν συνεπής στις απόψεις του και που διαθέτει εξαιρετικό βιογραφικό».
Άποψη για το ήθος, όχι τόσο συγκεκριμένα του Σπ. Καπράλου, αλλά της Ομάδας Αλήθειας, καθώς και του κόμματος και της κυβέρνησης που την διατηρεί, μπορεί να σχηματίσει κανείς αν αναλογιστεί ότι με την προπαγανδιστική ομάδα συνδέεται κι ένας ακόμη στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, ο Θοδωρής Δραβίλλας. Μόνο που ο Θ. Δραβίλλας έχει πλέον πάρει προαγωγή: είναι διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).


Ο τεχνοκράτης κ. Δραβίλλας

Ο Θεόδωρος Δραβίλλας θεωρείται «τεχνοκράτης», καθότι έχει προϋπηρεσία στην αγορά πληροφορικής και ψηφιακών επικοινωνιών ως στέλεχος επιχειρήσεων. Το 2005 είχε διοριστεί αντιπρόεδρος στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Ακολούθως, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού επί υπουργίας Μιχάλη Λιάπη, μετά την περίφημη «πτώση» του Χρήστου Ζαχόπουλου, και παρέμεινε επί υπουργίας Α. Σαμαρά. Στη συνέχεια διορίστηκε αναπληρωτής διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας.
Τον Ιούλιο του 2012, ο Θ. Δραβίλλας διορίστηκε διοικητής της ΕΥΠ. Πρέπει να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ είχαν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους που τοποθετήθηκε κάποιος σε τόσο σημαντική θέση, με μόνο ουσιαστικό σχετικό προσόν την κομματική του εγγύτητα με τον Πρωθυπουργό. Πέραν αυτού, ωστόσο, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι το να έχει συνδεθεί –σε οποιονδήποτε βαθμό- ο διοικητής της ΕΥΠ με την ομάδα που εκτελεί την προπαγάνδα της κυβέρνησης είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση.


Οι τακτικές της ομάδας αλήθειας

Παρά το προπέτασμα καπνού περί «εθελοντών», η Ομάδα Αλήθειας, υπό τη διεύθυνση του Γ. Μουρούτη και του Δ. Πτωχού, διαθέτει εικοσαμελές αμοιβόμενο προσωπικό, το οποίο παρακολουθεί τα πάντα – διαδίκτυο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπο.
Χαρακτηριστική για τον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί η ομάδα είναι η περίπτωση με το βίντεο που αφορούσε υποτιθέμενες δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου για το εμπορικό σύμπλεγμα The Mall Athens. Ενώ το αρχικό βίντεο περιλάμβανε δηλώσεις του βουλευτή για τις παρανομίες που έχουν εντοπιστεί εδώ και χρόνια στην υπόθεση του Mall, η Ομάδα Αλήθειας έκανε μοντάζ, έτσι ώστε να εμφανίζεται ο βουλευτής να προτρέπει σε βία κατά του εμπορικού κέντρου. Διακίνησε μάλιστα το χαλκευμένο βίντεο στο διαδίκτυο αμέσως μετά τη βομβιστική επίθεση στο Mall, συκοφαντώντας έτσι τον βουλευτή ως ηθικό αυτουργό της τρομοκρατίας. Ούτε η Ομάδα Αλήθειας, ούτε ο Γ. Μουρούτης, ούτε άλλος από τη Νέα Δημοκρατία διέψευσε ποτέ ότι η χάλκευση του βίντεο έγινε στη Συγγρού.
Μετά τη διακίνηση του βίντεο από την Ομάδα Αλήθειας, τα ηνία πήρε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, ο οποίος δήλωσε: «Ο κατά δήλωσή του αναρχικός και φιλοτρομοκράτης Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, ο οποίος παραμένει ακόμη και τώρα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί σε ομιλία του το Mall, τέσσερις ημέρες πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα και καλεί απροκάλυπτα τους συντρόφους του να πάρουν τα όπλα.»
Ο Β. Διαμαντόπουλος, ο οποίος φυσικά δεν είχε δηλώσει τίποτε τέτοιο, βρίσκεται στη διαδικασία κατάθεσης μήνυσης κατά του Σ. Κεδίκογλου. Τα δημοσιεύματα, εν τω μεταξύ, ανέφεραν ότι ο Σ. Κεδίκογλου, μόλις συνειδητοποίησε ότι το βίντεο ήταν χαλκευμένο από την Ομάδα Αλήθειας, πήγε στον πρωθυπουργό με οργισμένα παράπονα για τον Γ. Μουρούτη. Ο πρωθυπουργός τα άκουσε ως έναν βαθμό, διότι έδωσε εντολή να αναλάβει το σχεδιασμό της επικοινωνιακής στρατηγικής στο εξής ο στενός του σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης, παλαίμαχος του περίφημου ακροδεξιού «think tank» Δικτύου 21, μαζί με τον έτερο συνοδοιπόρο Φαήλο Κρανιδιώτη. Ο διαβόητος για τις ακροδεξιές του απόψεις Φ. Κρανιδιώτης, άλλωστε, δικηγόρος μεγαλοεπιχειρηματιών όπως ο εφοπλιστής και διεκδικητής του ΟΠΑΠ Δημήτρης Μελισσανίδης, ήταν η πρώτη συνάντηση του Χ. Λαζαρίδη στο Μέγαρο Μαξίμου, μόλις ανέλαβε την επικοινωνία.
Η ανάληψη της επικοινωνίας από τον Χ. Λαζαρίδη, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο Α. Σαμαράς παρόπλισε την Ομάδα Αλήθειας, κάθε άλλο. Απλώς, τώρα πλέον φτάνουν δύο ενημερώσεις καθημερινά στο Μαξίμου: η θεσμική και αυτή της Ομάδας Αλήθειας.
«Σε γνώση και υπό την απόλυτη έγκριση του αρχηγού»

Η στρατηγική της Ομάδας Αλήθειας είναι απλή και τρομαχτική: Πρόκειται για τη συστηματική καλλιέργεια ενός εμφυλιοπολεμικού σκηνικού, το οποίο στόχο έχει να παρουσιάσει κάθε διαφωνούντα με τις πολιτικές της ΝΔ ως «ΣΥΡΙΖΑ», ξυπνώντας τις «αντικομμουνιστικές μνήμες» του κοινού. Η στρατηγική αυτή αποκτά μεγαλύτερη σημασία όσο η κυβέρνηση εκχωρεί ολοένα περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην τρόικα. Κι αυτό επειδή, όσο και αν φοβούνται μήπως χάσουν τις επόμενες εκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι ότι κάποια στιγμή θα τους πει «προδότες» η ίδια τους η παράταξη. Έτσι, διεκδικούν τον ρόλο του θεματοφύλακα του έθνους εξ αντανακλάσεως, κατασκευάζοντας απέναντι τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».
Ας μην κάνει πάντως κάποιος το λάθος να θεωρήσει πως «στρατηγική» σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αυτά που λένε. Βέβαια, οποιοσδήποτε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος ακούει σήμερα κάποιον να του λέει για «κομμουνιστικό κίνδυνο» τον θεωρεί μάλλον παράφρονα. Γι’ αυτό και ρωτήσαμε έναν παλιό συνοδοιπόρο της ΝΔ με ειλικρινή απορία: Καλά ο Γ. Μουρούτης και η Ομάδα Αλήθειας, ο Α. Σαμαράς τα πιστεύει αυτά;

«Απολύτως» μας απάντησε. «Όλα βρίσκονται σε γνώση και υπό την απόλυτη έγκριση του αρχηγού. Όλη η κουβέντα περί κεντροδεξιάς δεν πρέπει να σας μπερδεύει. Ο Σαμαράς δεν αισθάνεται καθόλου άνετα με την κεντροδεξιά ή τους φιλελεύθερους. Αντιθέτως, με όλους αυτούς (σ.σ.: τον Γ. Μουρούτη και τους συν αυτώ) αισθάνεται απολύτως άνετα. Ο Σαμαράς έχει σκληρή δεξιά ιδεολογία, όπως και τα στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης.»
Θα μπορούσε, ωστόσο, κανείς να ρωτήσει, αφού τόσος κόσμος της Νέας Δημοκρατίας διαφωνεί με τις πρακτικές τόσο της Ομάδας Αλήθειας όσο και του ίδιου του Γ. Μουρούτη, γιατί δεν αντιδρά; Οι απαντήσεις που δίνουν γνώστες του νεοδημοκρατικού περιβάλλοντος είναι δύο: Πρώτον, ότι δεν είναι στη «νεοδημοκρατική κουλτούρα» η αμφισβήτηση του «αρχηγού», όσο και αν ενοχλείται κανείς από τις επιλογές του, και ότι το γεγονός πως ο ίδιος ο Α. Σαμαράς έχει στο παρελθόν ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη μάλλον αποδεικνύει κάτι τέτοιο παρά το αμφισβητεί. Δεύτερον, ότι οι «σαμαρικοί» είναι γνωστοί για την «εκδικητικότητά» τους και τους φοβούνται.
Αυτό που επισημαίνουν, ωστόσο, είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας πολιτικός που ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική του επιβίωση. Γεγονός που σημαίνει πως όσο και αν ο συναισθηματισμός του για όσους του στάθηκαν στα «πέτρινά του χρόνια» είναι μια πραγματικότητα, δεν αποκλείεται καθόλου κάποια στιγμή ο σημερινός ισχυρός περίγυρός του να εξαφανιστεί εν μια νυκτί.

(Αγαπητέ αναγνώστη, αυτό είναι το κείμενο της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου που δημοσιεύεται στο Unfollow που κυκλοφορεί και «εκνεύρισε» τον Αντώνη Σαμαρά και το υπηρετικό προσωπικό του. Σε παρακαλώ να το διαδώσεις. Ευχαριστώ.)

πηγή: http://pitsirikos.net/2013/04/%C2%AB%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82%C2%BB-%CE%BD%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%87%CE%B1/

Read More

Ντοκουμέντο του ’75: «Πώς θα σταματήσουμε την ευρωπαϊκή Αριστερά»

Ενα Ντοκουμέντο του 1975 για τους Σχεδιασμούς της Ατλαντικής Ελίτ
Σε μια αποκαλυπτική συζήτηση, οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Δυτικής Γερμανίας αναζητούν τρόπους για την ανάσχεση του «κομμουνιστικού κινδύνου» στην Ευρώπη


Γράφει ο ΙΟΣ
Τι πιθανότητες υπάρχουν να πάρει την εξουσία με εκλογές μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Πόσο μια τέτοια εξέλιξη καθίσταται αναπόφευκτη από την οικονομική κρίση και την εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη, που δικαιώνουν όσους προειδοποιούσαν για την πραγματική φύση του καπιταλισμού; Θα τηρήσει άραγε μια νικηφόρα Αριστερά τις δεσμεύσεις της ή έχει άλλες σκέψεις στο μυαλό της; Πόσο μπορεί να εμπιστευθεί κανείς τις διαβεβαιώσεις της;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν αφορούν μόνο τη σημερινή Ελλάδα, καθώς το δίδυμο Στουρνάρα-Σαμαρά αποδεικνύεται περίτρανα εξίσου ανίκανο και καταστροφικό για την κοινωνία με το ντουέτο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Ανάλογοι προβληματισμοί σημειώνονταν σε πανευρωπαϊκή κλίμακα πριν από τέσσερις δεκαετίες, όταν το ξέσπασμα της κρίσης που πυροδότησε το πετρελαϊκό σοκ του 1973 έθεσε τέλος στις μεταπολεμικές αυταπάτες μιας ατέρμονης οικονομικής ανάπτυξης που θα επέφερε διαρκή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου (και) των λαϊκών στρωμάτων.
Οπως τώρα, έτσι και τότε τα ερωτήματα αυτά δεν τα έθεταν μόνο όσοι έβλεπαν σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς τη θετική προοπτική ανάσχεσης των επιπτώσεων της κρίσης πάνω στα λαϊκά στρώματα. Από την αντίθετη οπτική γωνία, το ίδιο ακριβώς έκαναν και τα πολιτικά επιτελεία των κυρίαρχων τάξεων που είχαν κάθε συμφέρον να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη ή να τη θέσουν κάτω από τον έλεγχό τους. Μια ζωντανή εικόνα αυτών των τελευταίων προβληματισμών, αρκετά διαφωτιστική για το τότε αλλά ενδεχομένως και για το σήμερα, παρέχει το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα.
Πρόκειται για τα άκρως απόρρητα πρακτικά της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1975 στο πλαίσιο μιας άτυπης συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της (τότε Δυτικής) Γερμανίας στην κατοικία του Αμερικανού πρέσβη στις Βρυξέλλες, με αντικείμενο -μεταξύ άλλων- την αποτίμηση του κινδύνου κατάληψης της εξουσίας από τους Δυτικοευρωπαίους κομμουνιστές. Το πρωτότυπο έγγραφο αποχαρακτηρίστηκε το 2000 και το 2006 αναρτήθηκε στον ιστότοπο της αμερικανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης National Security Archive.

Πάνω, οι ηγέτες των Κ.Κ. Ιταλίας(Μπερλινγκουέρ), Ισπανίας (Καρίγιο) και Γαλλίας (Μαρσέ). Κάτω, τρεις από τος πρωταγωνιστές της σύσκεψης του 1975 (Κάλαχαν, Γκένσερ, Κίσινγκερ)

Η άνοδος των κομμουνιστών λόγω κρίσης βρέθηκε στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων της «τετραμερούς»

Συναντήσεις όπως η παραπάνω καθιερώθηκαν αμέσως μετά το ξέσπασμα της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, πραγματοποιούνταν στο περιθώριο των συνόδων του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ και απέβλεπαν στην «ευέλικτη» διαχείριση των πολιτικών ζητημάτων της Δυτικής -κυρίως- Ευρώπης από τις ηγέτιδες χώρες της Συμμαχίας, χωρίς τις τυπικότητες των επίσημων οργάνων και την ενοχλητική παρουσία των υπόλοιπων εταίρων. Η «Τετραμερής Ομάδα» (Quadripartite Group) δεν είχε κάποιο θεσμικό καθεστώς κι ουσιαστικά λειτουργούσε ως «φράξια» των τεσσάρων ισχυρών χωρών στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.

Στα απομνημονεύματά του από τη θητεία του ως υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κατά την τριετία 1974-76, ο Κίσινγκερ αποφεύγει, έτσι, την παραμικρή σχετική μνεία. Από την ανάγνωση των πρακτικών διαπιστώνουμε όμως πως η συζήτηση μεταξύ των μελών της «τετραμερούς» διεξαγόταν σ’ ένα χαλαρό (σχεδόν «καφενειακό») κλίμα που επέτρεπε να εκστομιστούν πολύ περισσότερες αλήθειες απ’ ό,τι στις όποιες επίσημες συνεδριάσεις. Ως ιστορική πηγή και πολιτικό ντοκουμέντο το κείμενο που ακολουθεί έχει, ως εκ τούτου, ανυπολόγιστη αξία: μας επιτρέπει μια (φευγαλέα έστω) ματιά στις εσωτερικές διεργασίες και λογικές των ανώτατων πολιτικών κλιμακίων του ιμπεριαλιστικού κέντρου χωρίς την αυτολογοκρισία που συναντάμε σε απομνημονεύματα κι επίσημα κείμενα.

Αντικείμενο της συνομιλίας που παραθέτουμε ήταν η στάση των δυτικών ηγεσιών απέναντι στην πρόσφατη τότε διαφοροποίηση των Κ.Κ. της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας από το «ορθόδοξο» σοβιετικό μοντέλο και την καθοδήγηση της Σοβιετικής Ενωσης. Η διαφοροποίηση αυτή, που την επόμενη διετία κωδικοποιήθηκε ως «ευρωκομμουνισμός», δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα (βλ. παραδίπλα). Σε μια πρώτη όμως φάση φαινόταν να προσδίδει στα δυτικοευρωπαϊκά Κ.Κ. αυξημένη απήχηση και δυναμική, προκαλώντας ανησυχία στους πολιτικούς εκπροσώπους του αστικού κόσμου.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο των πρακτικών της σύσκεψης είναι ίσως η ρητή παραδοχή των συνομιλητών ότι, παρόλο που η ψυχροπολεμική προπαγάνδα εμφάνιζε τον αντικομμουνισμό ως αντίδραση υπαγορευμένη από λόγους εθνικής/κρατικής ασφάλειας απέναντι στην εξωτερική «σοβιετική απειλή», ο πραγματικός εχθρός ήταν καθαρά εσωτερικός και κοινωνικός: η εκπροσώπηση από το εγχώριο κομμουνιστικό κίνημα των λαϊκών τάξεων και των διεκδικήσεών τους. Η Μόσχα μπορούσε απεναντίας να θεωρηθεί ακόμη και δυνάμει σύμμαχος, στον βαθμό που ήταν σε θέση να «συμμαζεύει» τα Κ.Κ. σε συνεννόηση με τις αστικές κυβερνήσεις της Δύσης.

Στην επίμαχη συζήτηση μετείχαν οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ (Κίσινγκερ), της Αγγλίας (Τζέιμς Κάλαχαν), της Γαλλίας (Ζαν Σοβανιάρκ) και της Δυτ. Γερμανίας (Χανς Ντίτριχ Γκένσερ), οι πολιτικοί διευθυντές των ΥΠΕΞ της Γαλλίας (Φρανσουά Ντε Λαμπουλέ) και της Γερμανίας (Γκίντερ Φαν Βελ) και ο σύμβουλος του Κίσινγκερ, Χέλμουτ Σόνενφελντ. Παρών, χωρίς να πάρει τον λόγο, ήταν επίσης ο αρχηγός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (μετέπειτα ΥΠΕΞ των ΗΠΑ), στρατηγός Αλεξάντερ Χέιγκ.

Τα όρια της ανεξαρτησίας
Η συζήτηση ξεκινά με την αποτίμηση της πρόσφατης διαφοροποίησης του γαλλικού και του ιταλικού Κ.Κ. από το σοβιετικό (ΚΚΣΕ). Τα δυο κόμματα είχαν κριτικάρει δημόσια την άρνηση της Μόσχας να επιτρέψει στον αντιφρονούντα διανοούμενο Αντρέι Ζαχάροφ να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη. Η εξέλιξη αυτή συσχετίζεται με την πρόσφατη συνδιάσκεψη του Ελσίνκι, την υπογραφή της «Τελικής Πράξης» για το απαραβίαστο των συνόρων στην Ευρώπη και τις πιθανολογούμενες επιπτώσεις της στο καθεστώς «περιορισμένης κυριαρχίας» που είχε επιβληθεί κατά τα ψυχροπολεμικά χρόνια στο εσωτερικό και των δύο μπλοκ, παρ’ όλες τις μεταξύ τους διαφορές.
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Οσον αφορά τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης, υπογράμμισα τις σκέψεις μας στην κλειστή συνάντηση [του Ατλαντικού Συμβουλίου του ΝΑΤΟ]. Θα ήθελαν οι συνάδελφοί μου να εκφράσουν κάποιαν άποψη;»
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Νομίζω πως αυτό που δεν έχουμε ερμηνεύσει ακόμη είναι η αντίδραση της Σοβιετικής Ενωσης στα άλλα ευρωπαϊκά Κομμουνιστικά Κόμματα που φαίνεται να κηρύσσουν την ανεξαρτησία τους σε κάποιο βαθμό. Σε ποιον βαθμό θα επηρεάσει αυτό, αν επηρεάσει, τη σοβιετική πολιτική; Δεν καλύψαμε αυτό το ζήτημα στις συνομιλίες στο ΝΑΤΟ. Δεν έχω κάποια, ιδιαίτερη πληροφόρηση επ’ αυτού. Ζαν, τι τρέχει στη Γαλλία;»
ΣΟΒΑΝΙΑΡΚ: «Το γαλλικό Κ.Κ. έχει επιδείξει κάποια ανεξαρτησία, αλλά όχι πολλή. Γενική εντύπωσή μου είναι πως τα πράγματα δεν βγήκαν ακριβώς όπως ήθελε ο Μπρέζνιεφ. Ο τρόπος με τον οποίο κατέληξε το Ελσίνκι. Φαίνεται πως έχει κάποιους μπελάδες. Θα υπάρξει κάποια κριτική στην ΕΣΣΔ για το Ελσίνκι».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Δεν είναι μικρό κατόρθωμα να έχουμε μια συνδιάσκεψη που δημιουργεί εσωτερικούς μπελάδες σε κάθε χώρα» (γέλια).
ΝΤΕ ΛΑΜΠΟΥΛΕ: «Δυο εμπειρογνώμονές μας μελέτησαν αυτό το πρόβλημα. Μελέτησαν τις σχέσεις των Κ.Κ. μετά το Ελσίνκι, τις σχέσεις της ΕΣΣΔ με τα Κ.Κ. και την Υφεση αφ’ εαυτής. Εχω δώσει αντίγραφα στους συναδέλφους μου. Φαίνεται ότι στη Ρωσία πραγματοποιείται μια συζήτηση σε σχέση με τις σχέσεις της Σοβιετικής Ενωσης με τα Κ.Κ. της Δύσης, σχετικά με το ποια πλεονεκτήματα μπορεί να αντλήσουν το ΚΚΣΕ και τα κομμουνιστικά κόμματα από τη λεγόμενη καπιταλιστική κρίση. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Ο τύπος τους το υποδηλώνει. Υπάρχουν επίσης δογματικές διαφορές για το αν θα έπρεπε να δεχτούν συμμαχίες με αριστερά κόμματα. Αυτό επίσης βγαίνει από τα ειδικευμένα έντυπά τους».
Ο δαιμόνιος Χένρι δεν ξεχνά πως υπάρχει και τρίτος παίκτης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Κεντρικός άξονας της πολιτικής του υπήρξε, άλλωστε, η απόσπαση της Κίνας από τη σοβιετική τροχιά και η μετατροπή της σε πολιτικο-στρατιωτικό σύμμαχο της Δύσης κατά της Μόσχας. Θεωρεί, ως εκ τούτου, αξιόπιστες τις συμβουλές τους για την αντιμετώπιση (και) των ευρωκομμουνιστών.
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Σου έκαναν καμιά διάλεξη επ’ αυτού οι Κινέζοι;»
ΣΟΒΑΝΙΑΡΚ: «Ναι. Ηταν μέρος της επιθετικής σοβιετικής πολιτικής. Εχουν εν μέρει δίκιο. Δεν είναι συμβατή με την Υφεση».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Σ’ εμάς, οι Κινέζοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε όλα τα ευρωπαϊκά Κ.Κ. αδιακρίτως. Θεωρούν τον ρεβιζιονισμό απλώς μια σοβιετική τακτική. Επέδειξαν ασυμβίβαστη αντίθεση σε κάθε συμμαχία».
Διαφορετική στάση εκφράζει ο Βρετανός υπ.Εξ. (και λίγο αργότερα πρωθυπουργός). Σε αντίθεση με τον ρεπουμπλικανό Κίσινγκερ και τους Γάλλους συντηρητικούς, ο ίδιος ανήκει στους Εργατικούς και θεωρεί πως η διαφοροποίηση των Ευρωπαίων κομμουνιστών αποτελεί ταυτόχρονα απειλή κι ευκαιρία για τους ιθύνοντες της Δύσης.
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε αυτό για να παίξουμε με το ιταλικό Κ.Κ., να τους υποχρεώσουμε να διακηρύξουν την ανεξαρτησία τους ή όχι; Ή αυτό θα γινόταν μπούμερανγκ; Αν δεν χορεύουν στον σκοπό της Μόσχας, δεν μπορούμε να βάλουμε τη Μόσχα να τους ελέγχει στις χώρες μας. Αυτά τα κόμματα θα έχουν αξιόλογη εκλογική απήχηση αν είναι ανεξάρτητα από τη Μόσχα. Οταν λένε πως το καπιταλιστικό σύστημα δεν περπατά, φαίνεται να έχουν ένα καλό επιχείρημα όταν υπάρχουν έξι εκατομμύρια άνεργοι. Μπορεί να μην είναι στην κυβέρνηση, έχουν όμως ουσιαστικό αντίκτυπο στη διακυβέρνηση. Στον βαθμό που μπορούμε να δείχνουμε πως δεν είναι ανεξάρτητα, μπορεί να μας είναι πολύ χρήσιμο εκλογικά».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Πώς ξέρουμε αν είναι ανεξάρτητα;»
ΝΤΕ ΛΑΜΠΟΥΛΕ: «Ημουν με τον Ρουμόρ σ’ ένα δείπνο χθες βράδυ. Είπε πως αν φτάσουν ποτέ στην εξουσία, ο [γενικός γραμματέας του ΙΚΚ] Μπερλινγκουέρ θα πεταγόταν έξω με τις κλοτσιές. Είναι μόνο ένα προσωπείο».

Για τα αμερικανικά ΜΜΕ, η εκλογική επικράτηση των Ιταλών κομμουνιστών ισοδυναμούσε με «κρίση» και «απειλή»

Ο χριστιανοδημοκράτης Μαριάνο Ρουμόρ ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας το 1973-74. Μετά την αντικατάστασή του αποκαλύφθηκε πως ήταν στο μισθολόγιο της αμερικανικής αεροπορικής βιομηχανίας Λόκχιντ για τις πολεμικές προμήθειες και μετά βίας γλίτωσε την παραπομπή σε δίκη. Είχε, συνεπώς, κάθε λόγο να απεύχεται οποιαδήποτε πρόσβαση των κομμουνιστών στα άδυτα των αδύτων της εθνικής ασφάλειας. Ο οικοδεσπότης αξιοποιεί τον ισχυρισμό του για να επαναφέρει τη συζήτηση στον σωστό δρόμο: τον εντοπισμό του κινδύνου για το καπιταλιστικό σύστημα.
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Η λυδία λίθος δεν είναι αν θα έρχονταν στην εξουσία δημοκρατικά. Είναι αν θα επέτρεπαν μια αναστροφή. Είναι δύσκολο για ένα κομμουνιστικό κόμμα να παραδεχτεί πως η ιστορία μπορεί να αντιστραφεί και να επιτρέψουν την απομάκρυνσή τους από την εξουσία με εκλογές».
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Οι εφημερίδες τους λένε πως είναι υπέρ της δημοκρατικής αλλαγής».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Να έρχονται;»
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Οχι, να φεύγουν».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Χρειαζόμαστε κάποια καλύτερη διασφάλιση».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Είναι σχεδόν ασύλληπτο ότι, άπαξ και βρεθούν στην εξουσία, δεν θα επιδιώξουν να επιφέρουν τέτοια πολιτική αλλαγή ώστε να μην μπορούν να καταψηφιστούν».
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Η ουσία αυτής της συνδιάσκεψης ήταν ότι θα δέχονταν δημοκρατική εναλλαγή».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Στον βαθμό που μπορεί κανείς να εμπιστευθεί τη γνώμη τους, οι Κινέζοι ισχυρίζονται πως το ισπανικό Κ.Κ. είναι πιο ανεξάρτητο από τη Μόσχα απ’ ό,τι το γαλλικό ή το ιταλικό».
ΝΤΕ ΛΑΜΠΟΥΛΕ: «Οι Σοβιετικοί οι ίδιοι ξέρουν ότι ένα Κ.Κ. στην κυβέρνηση δεν είναι συμβατό με την Υφεση».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Πρέπει να συνειδητοποιούν ότι, άπαξ κι ένα απ’ αυτά εκλεγεί, τα δεξιά κόμματα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα το χρησιμοποιήσουν κατά της Υφεσης».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Δεν υπάρχει ούτε ένα δυτικό Κ.Κ. που να έχει απεμπολήσει τον τελικό στόχο του. Εξακολουθούν να θέλουν τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό είναι το καθοριστικό σημείο. Ο κίνδυνος είναι αν γίνουν ελκυστικότερα στους ψηφοφόρους. Είναι ευκολότερο για εμάς να δεχθούμε ορθόδοξα κόμματα παρά κόμματα που δίνουν την εντύπωση πως είναι ανεξάρτητα. Οσο γίνονται πιο ανεξάρτητα τόσο πιο δημοφιλή γίνονται. Το ιταλικό Κ.Κ. έχει έναν στόχο, να γίνει ανεξάρτητο. Ο Ρουμόρ φοβόταν πως αν γινόταν εδώ μια συζήτηση για τις εσωτερικές υποθέσεις της Ιταλίας, αυτό θα είχε επικίνδυνες επιπτώσεις στους σοσιαλιστές. Με άλλα λόγια, θεωρεί πιθανό ένα Λαϊκό Μέτωπο. Στη Γερμανία και τη Βρετανία δεν υπάρχει πρόβλημα».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Εκτός από το ότι εξασθενεί τη Συμμαχία αν συμβεί αλλού. Θέση μου είναι ότι θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε πως [οι κομμουνιστές] είναι ακόμη ο πραγματικός εχθρός κι όχι να τους αφήσουμε να αυξήσουν τη γοητεία τους. Παρόλο που ως ενόχληση περισσότερο μετρούν αυτά τα μικρά κόμματα που τρυπώνουν σαν σκουλήκι στα συνδικάτα, οι κομμουνιστές προκαλούν όντως λιγότερους μπελάδες στην αντιμετώπισή τους. Δεν θα ‘πρεπε όμως να ξεγελαστούμε».
Ο πραγματικός εχθρός
Αυτοί που «τρύπωναν σαν σκουλήκια στα συνδικάτα» ήταν οι οργανώσεις της ριζοσπαστικής βρετανικής Αριστεράς που το εκεί πολιτικό σύστημα απέκλειε (κι εξακολουθεί να αποκλείει) από την κεντρική σκηνή, παροχετεύοντας τη δραστηριότητά τους στα μαζικά κινήματα. Η συζήτηση δεν αφορούσε όμως την όποια «ενόχληση» των αστών, αλλά το κομβικό ζήτημα της εξουσίας ως απώτατο διακύβευμα της ταξικής πάλης.
ΣΟΝΕΝΦΕΛΝΤ: «Ανεξαρτήτως του κατά πόσον [τα ευρωπαϊκά Κ.Κ.] αποτελούν μπελά για τη Μόσχα, η άνοδός τους στις χώρες μας θα επηρεάσει όλη τη συζήτηση γύρω από τα ζητήματα ασφαλείας και τις εσωτερικές προτεραιότητες κι αυτό θα επηρεάσει μακροπρόθεσμα την ισορροπία δυνάμεων».
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Το ζήτημα είναι αν θα τους καλλιεργήσουμε ή θα τους εκθέσουμε και θα αμφισβητήσουμε τις προθέσεις τους. Θα ‘πρεπε να τους ωθήσουμε ακόμη περισσότερο να αποδείξουν την ανεξαρτησία τους».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως αυτοί είναι ο πραγματικός εχθρός, ακόμη κι αν είναι πιο ανεξάρτητοι. Δεύτερον, για το θεαθήναι, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να τους κάνουμε να δείχνουν ως μη ανεξάρτητοι, για να τους κάνουμε να προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο να αποδείξουν την ανεξαρτησία τους».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Το πρόβλημα είναι ότι, αν τονίσουμε την ανεξαρτησία τους, δημιουργούμε την εντύπωση πως αυτό είναι το μόνο εμπόδιο. Συμφωνώ με το πρώτο σας σημείο: αυτοί είναι ο πραγματικός εχθρός, εν μέρει για τον λόγο που ανέφερε ο Σόνενφελντ κι εν μέρει επειδή θα εξασθένιζε την υποστήριξη προς τη Συμμαχία στην Αμερική».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Το πρόβλημα θα ήταν ακόμη το ίδιο ακόμη κι αν ένα κόμμα εντελώς ανεξάρτητο από τη Μόσχα -σαν την Αλβανία- ερχόταν στην εξουσία».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Πού οδηγεί αυτή η κουβέντα; Τους θέλουμε πιο ανεξάρτητους ή πιο εξαρτημένους;»
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Χρειάζεται να τους αντιμετωπίσουμε και από τις δυο απόψεις. Και ως τμήμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και στο ζήτημα της δέσμευσής τους στην κοινοβουλευτική δημοκρατία».
ΣΟΝΕΝΦΕΛΝΤ: «Να τους κάνουμε να αποδείξουν τη νομιμοφροσύνη τους στη δημοκρατία επί 20 χρόνια και τότε βλέπουμε».
Η υγειονομική ζώνη
Στο επίπεδο της πρακτικής, όλος ο προβληματισμός συμπυκνώνεται στο ζήτημα της αποδοχής των κομμουνιστών ως ισότιμου παράγοντα της πολιτικής ζωής των δυτικών χωρών. Θα πρέπει να διατηρηθεί ή όχι η υγειονομική ζώνη ανάμεσα στα αστικά κόμματα και τους μέχρι πρότινος «δορυφόρους της Μόσχας»;
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Μα δεν θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους διανοουμένους να επιχειρήσουν διάλογο μαζί τους».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Δεν είναι μόνο οι διανοούμενοι. Η Εκκλησία, επίσης, και άλλες ομάδες».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Είμαστε αρκετά δυνατοί για να το χειριστούμε στο επίπεδο της διανόησης, γι’ αυτό κι εκείνοι είναι υπέρ της Υφεσης. Οχι όμως στα συνδικάτα. Το βρίσκω πολύ ζόρικο να μιλήσω στα συνδικάτα γι’ αυτό».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Δεν ξέρω αν επαφές με σοβιετικές ομάδες είναι εξίσου κακές όσο αυτό που κάνουν στις ΗΠΑ οι Ιταλοί κομμουνιστές, κάνοντας αξιοσέβαστους τους εαυτούς τους. Στον βαθμό που γίνονται αποδεκτοί στις ΗΠΑ, μπορούν να το χρησιμοποιήσουν επίσης αυτό στην Ιταλία για να αποδείξουν το αξιοσέβαστό τους. Οι σοβιετικές ομάδες είναι τόσο ατζούμπαλες».
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Αρνηση επαφής σημαίνει ότι τους αγνοούμε».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Τι θα κερδίζαμε μιλώντας μαζί τους;»
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Θα τους αντιμετωπίζαμε, θα τους αμφισβητούσαμε. Ιδίως τις εργατικές ομάδες».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Εννοείς τη Διεθνή Ομοσπονδία Εργασίας;»
ΦΑΝ ΒΕΛ: «Ναι».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Αυτά είναι ζητήματα εσωτερικής πολιτικής. Ηταν το τίμημα που έπρεπε να πληρώσουμε στον Τζορτζ Μίνι [τον ισόβιο πρόεδρο της αμερικανικής συνομοσπονδίας AFL-CIO] για να αποφύγουμε το κόψιμο όλων των χρηματοδοτήσεων του ΟΗΕ».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Οι φίλοι μου από τους Εργατικούς μού ζήτησαν να το θέσω. Δεν το επιδίωκα».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Στόχος μας είναι να χρησιμοποιήσουμε τις δυο επόμενες χρονιές ενώ θα είμαστε σ’ αυτή [τη ΔΟΕ] για να πετύχουμε μεταρρυθμίσεις ώστε να μπορούμε να μείνουμε».
ΚΑΛΑΧΑΝ: «Πείτε μου ποιες μεταρρυθμίσεις θέλετε κι οι άνθρωποί μας θα βοηθήσουν. Η Σοβιετική Ενωση προσεγγίζει διαρκώς, λέγοντας “Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο;”».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Εχει διαφορά για τα δυτικά συνδικάτα αν συνεργάζονται με τους κομμουνιστές στις χώρες τους ή αν έχουν επαφές με Ανατολικοευρωπαίους. Τα συνδικάτα μας έχουν επαφές παντού στην Ανατολική Ευρώπη αλλά είναι απαλλαγμένα από κομμουνιστική επιρροή στη χώρα μας».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Το πρόβλημα είναι πως άνθρωποι σαν τον [Γάλλο σοσιαλιστή] Μιτεράν ή τους Ιταλούς εσκεμμένα επιδιώκουν επαφές υψηλού επιπέδου στις ΗΠΑ και το χρησιμοποιούν αυτό στη χώρα τους για να αποδείξουν πως μπορούν να διεξάγουν μια φιλοδυτική πολιτική. Αυτό θα οδηγήσει σε περιορισμό της μέριμνας για την ασφάλεια και σε υπονόμευση της Συμμαχίας».
ΓΚΕΝΣΕΡ: «Δεν έγινα σαφής».
ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ: «Καταλαβαίνω τη θέση σου. Δέχομαι πίεση να μπλοκάρω τις επαφές με Ιταλούς κομμουνιστές καθώς και με τους δικούς σου αριστερούς, Ζαν. Ας επιστρέψουμε, τώρα, στη Σοβιετική Ενωση. [...]».
……………………………………………………………………………………………………
«Σωφροσύνη» χωρίς αντίκρισμα
Με την ύστερη γνώση που προσφέρει η χρονική απόσταση, ο αναγνώστης των πρακτικών της «τετραμερούς» του 1975 ίσως παραξενευτεί με την ανασφάλεια που διακατείχε τα επιτελεία των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών της υφηλίου απέναντι στον «(ευρω)κομμουνιστικό κίνδυνο». Θα πρέπει, ωστόσο, να μην ξεχνάμε τις συνθήκες των ημερών. Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 είχε κλονίσει ριζικά την πεποίθηση στην ικανότητα των δυτικών οικονομιών να αναπτύσσονται βελτιώνοντας το επίπεδο ζωής των πολιτών τους και να επαγγέλλονται τη σταδιακή άμβλυνση των κοινωνικών διαφορών.
Οι μισθωτοί της Δύσης αντιμετώπιζαν ξαφνικά, ύστερα από δυο δεκαετίες, το φάσμα της ανεργίας και το ροκάνισμα των εισοδημάτων τους από έναν διψήφιο πληθωρισμό. Η ύστατη εγγύηση της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων, η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ, είχε πληγεί ανεπανόρθωτα στις ζούγκλες και τα υψίπεδα της Ινδοκίνας, ενώ το «σοσιαλιστικό μπλοκ» ανέδιδε μιαν επίφαση ισχύος που φαινόταν να εγγυάται τη μακροημέρευσή του. Αποκλεισμένα από την κεντρική πολιτική εξουσία μετά το ξέσπασμα του Ψυχρού Πολέμου το 1947, τα κομμουνιστικά κόμματα της Γαλλίας και της Ιταλίας διέθεταν αξιόλογη επιρροή: 21,4% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 1973 το πρώτο, 34,4% σ’ εκείνες του 1976 το δεύτερο. Οσο για το Κ.Κ. Ισπανίας, τελούσε μεν ακόμη σε βαθιά παρανομία, αλλά θεωρούνταν ο μέγας άγνωστος μιας αβέβαιης μετάβασης που μόλις ξεκινούσε.
Η στόχευση του «ευρωκομμουνιστικού» ανοίγματος ήταν διττή: επέκταση της επιρροής των Κ.Κ. στα νέα μεσαία στρώματα που θα τους έδιναν την εκλογική πλειοψηφία από τη μια, διασφάλιση απέναντι στο ενδεχόμενο βίαιης απομάκρυνσής τους από τη (μελλοντική) εξουσία από την άλλη.
Το πρώτο επιχειρήθηκε με την κριτική στις αντιδημοκρατικές πρακτικές του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την απάλειψη του καταστατικού στόχου της «δικτατορίας του προλεταριάτου» από το 14ο συνέδριο του ΙΚΚ (1975) και το 22ο του ΚΚΓ (1976). Ο φόβος επανάληψης της χιλιανής τραγωδίας γέννησε πάλι τη στρατηγική του «ιστορικού συμβιβασμού»: ακόμη κι αν το ΙΚΚ κατακτούσε την πλειοψηφία, διακήρυξε ο γενικός γραμματέας του, Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, θα επιδίωκε να συγκυβερνήσει με τη δεξιά χριστιανοδημοκρατία για την από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης.
Ο Ισπανός ομόλογός του, Σαντιάγκο Καρίγιο, θεωρητικοποίησε τέλος την όλη στροφή, αντικαθιστώντας το μαρξιστικό-λενινιστικό δόγμα της καταστροφής του αστικού κράτους με το θεώρημα του εκ των ένδον σταδιακού μετασχηματισμού του.
Η τελική κατάληξη του εγχειρήματος αποδείχθηκε θλιβερή. Παρά τις αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις των ευρωκομμουνιστικών ηγεσιών για τη «σωφροσύνη» τους, οι πυλώνες του αστικού καθεστώτος έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ανακόψουν την πρόσβασή τους στην εξουσία. Στην περίπτωση της Ιταλίας υπήρξε ακόμη και ανοιχτή απειλή από τον Κίσινγκερ πως οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να ανεχθούν την παρουσία κομμουνιστών στην κυβέρνηση.
Τελικά το ΙΚΚ αποδέχθηκε τη στρατηγική επιλογή των καπιταλιστών για μετακύληση του βάρους της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών τάξεων και στήριξε μια δεξιά κυβέρνηση «εθνικής αλληλεγγύης» με πρωθυπουργό τον άκρως διεφθαρμένο Αντρεότι, στην οποία το ίδιο δεν έγινε καν δεκτό (1976-79). Εφτασε μάλιστα στο σημείο να εξιδανικεύσει τη «λιτότητα» ως «κοινή αξία χριστιανών και κομμουνιστών» και να καλύψει πολιτικά την αιματηρή καταστολή των δυναμικών (και συχνά βίαιων) εκδηλώσεων διαμαρτυρίας που προκάλεσε η εφαρμογή αυτής της πολιτικής.
…………………………………………………………………………..
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
«National Security Archive Publishes Digitized Set of 2,100 Henry Kissinger “Memcons” Recounting the Secret Diplomacy of the Nixon-Ford Era» http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB193/). Η πρώτη δημοσίευση του εγγράφου που παρουσιάζουμε σήμερα, μαζί με 19 ακόμη «πρακτικά συνομιλιών» του Χένρι Κίσινγκερ, συμβούλου εθνικής ασφαλείας και κατόπιν υπ.Εξ. των ΗΠΑ κατά την επταετία 1969-76.
Henry Kissinger, «Χρόνια ανανέωσης» (Αθήνα 2000, εκδ. Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνης). Τα απομνημονεύματα του υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Φορντ αποσιωπούν πλήρως την ύπαρξη της άτυπης «Τετραμερούς», περιέχουν όμως μια σύντομη αφήγηση για την αντιμετώπιση του «ευρωκομμουνιστικού κινδύνου» (σ. 662-9). Αποκαλυπτική η αντιπαραβολή της με τα πρακτικά της συζήτησης που δημοσιεύουμε.
Σαντιάγκο Καρίγιο, «Ευρωκομμουνισμός και κράτος» (Αθήνα 1978, εκδ. Θεμέλιο). Απόπειρα θεωρητικής θεμελίωσης της πολιτικής στροφής των κυριότερων δυτικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων από τον τότε γενικό γραμματέα του Κ.Κ. Ισπανίας.
Ernest Mandel, «Κριτική του Ευρωκομμουνισμού» (Αθήνα 1980, εκδ. Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνης). Τροτσκιστική πολεμική, επικεντρωμένη στη συνέχεια μεταξύ ευρωκομμουνισμού και σταλινικής λαϊκομετωπικής κληρονομιάς.
Ετιέν Μπαλιμπάρ, «Για τη δικτατορία του προλεταριάτου» (Αθήνα 1978, εκδ. Οδυσσέας). Το βασικό κείμενο εσωκομματικής διαφωνίας με την προγραμματική στροφή του γαλλικού Κ.Κ. κατά το 22ο συνέδριο του 1976. Οι απαρχές της ταξικής συνεργασίας εντοπίζονται -κι εδώ- στη συνταγματική θεσμοθέτηση του τέλους της ταξικής πάλης στην ΕΣΣΔ επί Στάλιν (1936).
………………………………………………………………..
Φορείς του ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς   ios@efsyn.gr
Εφημερίδα των Συντακτών, 13-14/04/2013

Read More