Του Ian Wishart (InvestigateDaily) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣΑυτό που κάποτε ήταν μια κρυφή ατζέντα έχει γίνει πλέον ένα κοινό μυστικό: καθώς οι προσπάθειες για να πιστέψει ο κόσμος στην κλιματική αλλαγή έχουν αποτύχει, οι επιστήμονες πλέον κάνουν ανοιχτά έκκληση για μια νέα παγκόσμια κυβέρνηση που θα αναγκάσει τους ανθρώπους να κάνουν αλλαγές και να αποδεχτούν τους νέους φόρους για το κλίμα.
Το βιβλίο μου ‘Air Con ’, του 2009,
ήταν η πρώτη mainstream δημοσίευση που ευθέως συνέδεε τον τρόμο της κλιματικής αλλαγής με την παγκοσμιοποίηση και την ατζέντα της παγκόσμιας κυβέρνησης, τις λεπτομέρειες της οποίας μπορείτε να διαβάσετε
εδώ.
ήταν η πρώτη mainstream δημοσίευση που ευθέως συνέδεε τον τρόμο της κλιματικής αλλαγής με την παγκοσμιοποίηση και την ατζέντα της παγκόσμιας κυβέρνησης, τις λεπτομέρειες της οποίας μπορείτε να διαβάσετε
εδώ.
Ωστόσο, τώρα όλο και περισσότερο επιστήμονες του κλίματος πιέζουν και κάνουν ανοιχτά έκκληση για μια αυταρχική παγκόσμια κυβέρνηση που πρέπει να αναγκάσει τον παγκόσμιο πληθυσμό να αποδεχτεί την κλιματική αλλαγή. Εκεί που η πειθώ απέτυχε, επειδή τα στοιχεία δεν κολλάνε, οι παγκόσμιες δυνάμεις που ελπίζουν να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη από τους νόμους της κλιματικής αλλαγής έχουν πείσει τους δικούς τους επιστήμονες - μαριονέτες να ασκήσουν πιέσεις για μια παγκόσμια διακυβέρνηση.
Την περασμένη εβδομάδα, 32 επιστήμονες δημοσίευσαν μια τέτοια έκκληση στο περιοδικό Science, και τώρα, υπό τον τίτλο «Μια Αποτελεσματική Παγκόσμια Κυβέρνηση θα Χρειαστεί για να Ξορκίσει την Καταστροφή του Κλίματος» (“ Effective WorldGovernment will be needed to Stave Off Climate Catastrophe”), το περιοδικό Scientific American κάνει επίσης την υπόθεση:
Σχεδόν πριν από έξι χρόνια, ήμουν ο συντάκτης της έκδοσης ενός θέματος σχετικά με την ενέργεια για το Scientific American, που περιελάμβανε ένα άρθρο από τον Robert Socolow από το Πανεπιστήμιο του Princeton, που καθόριζε ένα καλά τεκμηριωμένο σχέδιο για το πώς θα κρατηθούν οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα κάτω από ένα πλανητικό-βιώσιμο όριο των 560 ppm. Το θέμα ήταν γεμάτο με τεχνικές λύσεις οι οποίες κυμαίνονταν από μια οικονομία του υδρογόνου έως διαστημικά ηλιακά.
Αν έπρεπε να κάνω κάτι, θα προσέγγιζα το θέμα με διαφορετικό σχεδιασμό, εάν το επέτρεπαν οι συνάδελφοί μου συντάκτες του άρθρου. Θα ήθελα να υποβαθμίσω την πυρηνική σύντηξη και τον καθαρό άνθρακα, αντί να αφιερώνω τουλάχιστον το ήμισυ του διαθέσιμου χώρου για τα άρθρα που αναφέρονται στην ψυχολογία, την κοινωνιολογία, τις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες.
Από τότε που ασχολούμαι με αυτό το ζήτημα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι το εύκολο μέρος. Είναι η κοινωνική μηχανική (social engineering), που είναι ο δολοφόνος.
Αν έπρεπε να κάνω κάτι, θα προσέγγιζα το θέμα με διαφορετικό σχεδιασμό, εάν το επέτρεπαν οι συνάδελφοί μου συντάκτες του άρθρου. Θα ήθελα να υποβαθμίσω την πυρηνική σύντηξη και τον καθαρό άνθρακα, αντί να αφιερώνω τουλάχιστον το ήμισυ του διαθέσιμου χώρου για τα άρθρα που αναφέρονται στην ψυχολογία, την κοινωνιολογία, τις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες.
Από τότε που ασχολούμαι με αυτό το ζήτημα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι το εύκολο μέρος. Είναι η κοινωνική μηχανική (social engineering), που είναι ο δολοφόνος.
Ένα άρθρο από δεκάδες επιστήμονες εμφανίστηκε online στις 15 Μαρτίου στο Science όπου έγραφε: "οι ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει να αλλάξουν τώρα πορεία και να κατευθύνουν μακριά από κρίσιμα σημεία ανατροπής της ισορροπίας στο σύστημα της Γης, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε ταχεία και μη αναστρέψιμη αλλαγή. Αυτό απαιτεί έναν ριζικό αναπροσανατολισμό και την αναδιάρθρωση των εθνικών και διεθνών οργάνων προς ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησης της Γης και διαχείρισης του πλανήτη. "
Το άρθρο συνόψιζε 10 χρόνια έρευνας αξιολόγησης των ικανοτήτων των διεθνών θεσμών για την αντιμετώπιση του κλίματος και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα, μια εκτίμηση που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δυνατότητες για την πραγματοποίηση αλλαγών λείπουν σοβαρά. Οι συγγραφείς καλούσαν για μια «συνταγματική στιγμή» κατά την προσεχή διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών του 2012 για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Ρίο, τον Ιούνιο για μια μεταρρύθμιση της παγκόσμιας πολιτικής και της κυβέρνησης.
Μεταξύ των προτάσεων: ένα κάλεσμα για την αντικατάσταση της σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη με ένα συμβούλιο που θα αναφέρεται στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην προσπάθεια για ένα καλύτερο χειρισμό ζητημάτων που προκύπτουν σχετικά με την ασφάλεια του νερού, του κλίματος, της ενέργειας και των τροφίμων. Η έκθεση συνιστά μια παρόμοια αναμόρφωση των άλλων διεθνών περιβαλλοντικών θεσμών.
Δυστυχώς, χρειάζονται πολύ περισσότερα. Για να είναι αποτελεσματικό, ένα νέο σύνολο θεσμικών οργάνων θα πρέπει να εμφορείται από αυταρχικές, διακρατικές εξουσίες επιβολής του νόμου. Θα πρέπει να επικεντρωθεί σε απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα που συνήθως απορρίπτονται από εκείνους που χαράζουν πολιτική όσο και από την ακαδημαϊκή αφέλεια. Κατ 'αρχήν, η μεγάλη αλλαγή στη βασική ανθρώπινη συμπεριφορά θα είναι εκ των ουκ άνευ, αλλά αυτό απαιτεί βαθιά αξιοπιστία στελεχών μέσα στο χάος της πολιτικής σφαίρας.
Για να το θέσουμε αυτό το πλαίσιο, δείτε το έργο που το περιοδικόInvestigate έκανε πριν από τρία χρόνια για να δείτε πώς αυτή η τελευταία πρόσκληση, και η προσέγγιση του Ρίο το 2012, συμβαδίζει απόλυτα με το έγγραφο της ατζέντας που δημοσιεύθηκε από τηνΣοσιαλιστική Διεθνή, ως ένα υψηλού επιπέδου ενημερωτικό έγγραφο για τα Ηνωμένα Έθνη.
Το θέμα εδώ δεν είναι κάποιου είδους φανταστικό σενάριο τύπου "Twilight Zone". Το θέμα είναι απλά η εξουσία και τα χρήματα και το παλιό γνωμικό, Cui bono - ποιος ωφελείται; Η ώθηση για την Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν είναι πλέον μια «θεωρία συνομωσίας», αλλά ένα «γεγονός συνωμοσία». Το μόνο ερώτημα τώρα είναι πόσο συμβολή στην όλη συζήτηση θα ήθελε να έχει ο κόσμος.
Ηράκλειτος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου